Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ότι γράφει
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ότι γράφει
 Αυτή η ιστορία είναι αληθινη μού τήν διηγηθηκε ένας τρόφιμος γεροκομείου καί έγινε στό πόλεμο τού 1940
 
Παιδιά εγνωριστήκαμε
είς στόν ανθόν τίς νιότης
μά η πατρίδα μέ καλεί
νά πάω στρατιώτης

Μέ στηλάνε στήν Αίγυπτον
νά πάω νά πολεμήσω
περάσαν χρόνια αρκετά
πίσω γιά νά γυρίσω

Καί πίσω όταν γύρισα
τ΄άχνάρια σου χαθήκαν
σ΄έψαξα εδώ σ΄έψαξα εκεί
μά τίποτα δέν βρήκα

Μετά απ΄αυτό παντρεύτηκα
έκανα καί παιδιά
μά ή μοίρα μού τό έγραψε
ναρθώ στήν ξενιτιά

Πέρασανε χρόνια πολλά
τά ζησα ευτυχισμένα,
μά ό χάρος τήν γυναίκα μου
τήν πήρε από μένα

Μιά μέρα είς τήν τράπεζα
γιά χρήματα πηγαίνω
καί αυτο πού είδαν τά μάτια μου
δέν τό καταλαβαίνω

Σέ είδα εκεί νά στεκέσαι
ολόιδια όπως είσουν,
τά χείλη μου εκλυσανε
δέν μπόρουν νά μιλήσουν

Καί ήρθες εσύ καί μέ ρωτάς
μπορώ νά βοηθήσω?
τά δακρυα μου τρεξάνε
χωρίς νά τά κρατήσω

Σού λέω γειά σου Έλενα
πώς είσαι καί τί κάνεις?
μού λέει Έλενα είναι η μαμά
μήν πάς νά μέ τρελάνεις

Γιά πές μου γιά τήν μάνα σου
πού βρίσκετε παιδί μου
καί αυτή τότες μ΄άπαντισε
στό σπίτι ζεί μαζί μου

Πέθανε ό πατέρας μου
Κι έμεινε μοναχή της
Καί γώ τήν έχω σπίτι μου
νά ζεί μέ τό παιδί της

Τότες εγώ τής ζήτησα
κοντά σου νά μέ φέρει,
καί τήν καρδιά μου δρόσισε
ένα καινούριο αγέρι

Μετά απ΄αυτό μιλήσαμε
δώσαμε εξηγήσεις
καί γώ πάλι σού ζήτησα,
μαζί μου γιά νά ζήσης

Καί παντρευτήκαμε μαζί
μετά σαράντα χρόνια,
αλλά η αγάπη η πρώτη μας
πάντα θά ζεί αώνια




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

natalia mitsiou
 
KTiNoS
05-09-2006 @ 08:19
Nuovo cinema Paradiso .... trava des to !
KTiNoS
05-09-2006 @ 08:19
::up.::
Chimaira
05-09-2006 @ 08:55
wow........αυτο θα πει κοινο καρμα!!! ::wink.::
Ri@89
05-09-2006 @ 09:14
Μακαρι να ηταν ολες οι αγαπες τοσο δυνατες!!
ΣΟΦΙΑ(21)
05-09-2006 @ 09:48
πολυ γλυκο!!!!!!!!σπανιζουν στις μερες μας αγαπες σαν και αυτες........
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
05-09-2006 @ 09:53
Μόνο στην Ελληνικές ταινίες συμβαίνουν αυτά Ναταλία.
Αλλά όταν συμβεί σε μας πάνε τα μυαλά στα κάγκελα. ::oh.::
'Αψογη η περιγραφή σου μέχρι που δάκρυσα στο τέλος γιατί μπορεί να είχε συμβεί και σε μένα . ::sad.::
Spartinos
05-09-2006 @ 10:13
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΝΑΤΑΛΙΑ
kapnosa-v-ainigma
05-09-2006 @ 10:38
Συγκινητική ιστορία και ομορφα τηνε γραψες~Μπράβο σου! ::smile.::
pussycat
05-09-2006 @ 11:00
μπράβο.,! μακάρι να υπήρχαν και στην εποχή μας τόσο δυνατές αγάπες.,. ::smile.::
Goldy
05-09-2006 @ 11:32
Μπράβο Αγράμπελή μου...
Ας κάνω μια ευχή, να απλωθεί ανά τον κόσμο...
Αγάπη και τρυφερότητα όπως και η όμορφη ιστορία σου... ::smile.::
Aris4
05-09-2006 @ 13:40
::up.:: Μπραβο Ναταλια !!!!!
seizeTHEday
05-09-2006 @ 14:00
Η Ζωή όντως ξεπερνά τη Φαντασία!
Πολύ καλό, καλησπέρα σου!
AETΟΣ
05-09-2006 @ 20:53
Μπραβο Ναταλια!!! ::smile.:: ::up.::
Άθη Λ.
06-09-2006 @ 04:26
Από τα Απίστευτα και όμως Αληθινά της Ζωής!
agrampeli
06-09-2006 @ 05:00
Σάς ευχαριστώ γιά τά καλά σας λόγια ::smile.::
Περιπάνος Δημήτρης
06-09-2006 @ 07:20
::scare.:: απίθανο!!!καταπληκτικο!μπραβο σου... ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο