| |
Αν φύγουνε τα όνειρα
φεύγει και η ελπίδα.
Αν σταματήσει η προσμονή
έρχεται καταιγίδα.
Καρδιά γεμάτη σύννεφα.
Μάτια γεμάτα δάκρυ.
Μυαλό ανεμοστρόβιλος
και σκέψη δεν υπάρχει.
Βροντές παντού και αστραπές
και άνεμοι λυσσασμένοι
που το κουφάρι σου χτυπούν
άγριοι, κολασμένοι.
Παραπατάς και σέρνεσαι
και πέφτεις και ματώνεις
Και δεν υπάρχει τίποτα
να σε ξανασηκώνει.
Όλα όσα είχες τα 'χασες.
Όλα τα κερδισμένα.
γιατί και αυτά χρειάζονταν
την προσμονη απο 'σένα.
Η προσμονή, σου έφυγε
μαζί με την ελπίδα.
Τα όνειρα σβηστήκανε
και ήρθε η καταιγίδα.
Τίποτα δεν σ' αγγίζει πια.
Τίποτα δεν υπάρχει
να δίνει θάρρος και ψυχή
στο άδειο σου κουφάρι.
Δεν έπρεπε να γίνει αυτό.
Δεν έπρεπε ν' αφήσεις.
Όλος ο πόνος της ζωής
να ' ρθει να σε λυγίσει.
Σαν το κλωνάρι έσκυψες
στο πρώτο του το βάρος
δένδρο ποτέ δεν έγινες.
Δεν έβρισκες το θάρρος.
Σήκω και τώρα. Το μπορείς!
Αν πράγματι θελήσεις
Όλα όσα έχασες μπορείς
να τα ξανακερδίσεις.
Μη σέρνεσαι λιπόψυχα.
Μην κλαις και μιζεριάζεις.
Στα χέρι σου είναι και μπορείς
την τύχη σου ν' αλλάξεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
