| |
Σώματα σβηστά
ασώματα φιλιά
τρέχει σαν νερό
Ο πόνος
Μέσα παγωνιά, φυσάει δυνατά σιωπή
και ο καθένας στέκει μόνος
Και βιάζομαι μου λες
την πόρτα πίσω κλείνεις
Βουλιάζουμε που λες
Κανείς δεν παίρνει της ευθύνης
Τα δάκρυα, τα βράδυα τα άγρια
Χαράματα άδικα
Ώρες που μοιάζουνε κελί
Και κανείς δεν είναι εκεί
ΚΑΙ κάνουμε ότι δε μας νοιάζει
Μα στο βάθος μας πειράζει
ΓΑΜΩΤΟ μας πειράζει
Θάνατος αργός και το μαχαίρι διαπερνά
Τα όριά μας
στην αγάπη γίναμε ναυαγός
Και το νησί ακτή μακρυά από την καρδιά μας
Με τα κύμματα παλεύουμε
Τον εαυτό μας κοροιδεύουμε
Εδώ και μήνες τελειώσαμε
Στον έρωτα αυτό αγάπη
Δεν δώσαμε
ΓΑΜΩΤΟ!!! ΠΟΣΟ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
