| |
Σκοτάδι…
Δεν βλέπεις τίποτα
Μόνο μαύρο
Κι ας τρεμοπαίζουν τα μάτια σου
Θολά…
Δεν θυμάσαι τίποτα
Είναι όλα θολά
Κι ας ‘’δουλεύει’’ το μυαλό σου
Το τελευταίο που θυμάσαι
Είναι την παρέα σου
Στο μπαρ, να σου λέει γελώντας
‘’Έλα, ένα ποτήρι ακόμα’’
Και τώρα σκοτάδι,
Μα ξαφνικά…
Βλέπεις το φως,
Αμυδρά
Είναι εκείνο το φως
Που φοβόσουν από μικρό παιδί
Που σε τύφλωνε τόσο σκληρά
Από πάντα…
Και τώρα το βλέπεις ξανά
Όλο και πιο καθαρά
Να σε τυφλώνει ως την ψυχή σου
Αυτό το φως του ιατρείου
Πας βιαστικά να σηκωθείς
Και νιώθεις τον πόνο
Καταλαβαίνεις…Δεν είναι μόνο ιατρείο
Μόλις ξυπνάς στο χειρουργείο
Κοιτάς το σώμα σου
Βλέπεις τα ράμματα βαθιά
Και τους γιατρούς να σε ρωτάνε
Μα δεν ακούς…
Είσαι ακόμα ζαλισμένος
Προσπαθείς να μπεις σε λειτουργία
Να ξυπνήσεις…
Αρχίζεις σιγά σιγά
Τα καταφέρνεις
Ακούς, αισθάνεσαι, θυμάσαι
Σκέφτεσαι, αναρωτιέσαι
Τι έγινε; Πώς έφτασα εδώ:
Οι χειρουργοί, τα τέρατα
Έτσι τους έλεγες μικρός
Τα τέρατα με τις μάσκες
Τώρα τους ακούς να συζητούν
Κρίμα τα παιδιά, λένε
Τυχερός ο νεαρός, μονολογούν
Μόνο αυτός σώθηκε, τους ακούς
Τινάζεσαι, σφίγγονται τα νεύρα σου
Παίρνεις βαθιά ανάσα
Σαν να αναπνέεις πρώτη φορά
Γεμίζεις τα πνευμόνια σου ξανά
Έρχονται από πάνω σου
Πώς νιώθεις; Ρωτάνε
Μα τι ψεύτες
Σαν να μην ξέρουν ότι πονάς
Δεν τους απαντάς λοιπόν
Αντίθετα, ρωτάς εσύ
Τι μου συνέβη;
Σιωπούν, κατεβάζουν το βλέμμα
Παίρνουν το βλέμμα του οίκτου
Αυτό το βλέμμα, που δεν ξέρεις
Αν είναι αληθινή λύπη
Ξεστομίζουν, ήπιατε πολύ…
Ο νεαρός που οδηγούσε, και οι άλλοι
Δεν τα κατάφεραν
Η στροφή ήταν πολύ απότομη
Τότε, σκέφτεσαι, αναρωτιέσαι
Έχασες τους φίλους σου
Μα χάρη… στα τέρατα, κέρδισες τη ζωή σου
Η μάνα σου δακρύζει στο παράθυρο
Καταφέρνεις να παραδεχτείς
Τέρατα; Ψυχροί χειρούργοι
Ή άγγελοι; Αγνοί σωτήρες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
