| |
| | Ο καρπός |  | | | Με αφορμή το ποίημα της pennastregatas Δέντρο μετανάστης | | |
Βρήκα στο δρόμο να σαπίζει μια ελιά,
ωριμασμένη, δίχως χώμα καρπερό,
εγώ τη μάζεψα το φύτεψα στο κήπο,
έβαλα λίπασμα και γνώση για νερό.
Μήνες περίμενα το πρώτο της κλωνάρι,
μα αυτή αγκάθια είχε γεμίσει τα κλαδιά,
κάθισα μπόλιασα, στο ήμερο να φτιάσει,
γιατί από θάμνος ήθελα, να γίνει πάλι ελιά.
Εγώ τη κλάδευα κι εκείνη να θυμώνει,
και να ψηλώνει γι να φτάσει πιο κοντά,
βλέπεις δεν είχε κάποιο στόχο να περάσει,
μόνο εγώ είχα απαιτήσεις τελικά.
Τόση προσπάθεια με είχε πια κουράσει,
πλήγες στα χέρια μου γεμίσαν τα κλαδιά,
απ' το νερό μ' έχει η μέση μου πονέσει,
και μεγαλώνει... Μα το κάνει ακόμα αργά.
Πέρασαν χρόνια και ελιά πια έχει γίνει,
εγώ, έχω αλλάξει, μένω σ' άλλη γειτονιά,
Μα απ’ το κήπο όταν περνάω, τη θαυμάζω,
που φτιάχνει λάδι και ταΐζει δυο παιδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
ΜΥΣΤΗΣ
17-12-2020 @ 13:29 | Βασίλη εξαιρετικό !!!
Μου άρεσε όλο ,,, αλλά κράτησα αυτή τη στροφή ,,, ::382.:: ,,,
Εγώ τη κλάδευα κι εκείνη να θυμώνει,
και να ψηλώνει γι να φτάσει πιο κοντά,
βλέπεις δεν είχε κάποιο στόχο να περάσει,
μόνο εγώ είχα απαιτήσεις τελικά.
/// | | PirgiosVardarinos
17-12-2020 @ 13:31 | Ως που οι βλαστοί να μεγαλώσουνε
Κι ως που να πιάσουνε τα μπωλια,
Σε πνίγει ο χρόνος και η κούραση
Και αλλοι τριγούν τα περιβόλια..
::up.:: | | ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
17-12-2020 @ 16:43 | Μήνες περίμενα το πρώτο της κλωνάρι,
μα αυτή αγκάθια είχε γεμίσει τα κλαδιά, | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
