| |
| | Σπηλιές και Δράκοι |  | | | Είναι μεγάλο!!! Καλή χρονια σε όλους! | | |
Άσε το ζάρι να διαλέξει τη πορεία,
αυτή που θα ‘χει, η δική μας ιστορία,
κι αν φέρει είκοσι, (μία ζαριά καλή),
έχεις δικαίωμα για την υπερβολή.
Στο παραμύθι μου αυτό, θα έχω δράκους,
μυστήριους μάγους και γενναία ξωτικά,
μα αρκετά, κλείνω το πρόλογο κι αρχίζω,
…Ήτανε νύχτα, αντηχούν μπουμπουνητά.
Στο πανδοχείο του Λησμονημένου Τράγου,
όλοι οι πληβείοι, ζαλισμένοι απ’ τα κρασιά,
δεν παρατήρησαν αυτόν που ξεχωρίζει,
ένα μεσήλικα με μαύρη φορεσιά.
Αυτός μονάχος στη γωνιά σα ξεχασμένος,
βγάζει απ΄ τη πίπα του βαθύ, μαύρο καπνό,
ο ίδιος φαίνεται να είναι πληγωμένος,
καθώς φωτίζεται απ’ το τζάκι το μικρό.
Μες στη βαβούρα, ένα γρύλισμα απ΄ τη πόρτα,
μπαίνει ένας νάνος με μαλλί σα τη φωτιά,
κρατά τσεκούρι και ασπίδα δίχως κράνος,
αν πιει ο νάνος, θα αρχίσει σαματά.
Ακολουθεί ένας παράξενος στρατιώτης,
μέτριο ύψος, και τ’ αφτιά του μυτερά,
από μικρό αυτόν τον είχαν εκπαιδεύσει,
να ρίχνει βέλη, να κινείται σα σκιά…
Και τελευταίος τους συνόδευε ένας μάγος,
δυο μέτρα ύψος, με λευκά άσπρα μαλλιά,
ήταν αυτή η συντροφιά σαν ένα αστείο,
όμως κι οι τρείς τα ‘παιρναν όλα σοβαρά.
Αφού πλησίασαν την νέα σερβιτόρα,
και της ζήτησαν μια κανάτα με κρασί,
κάτι της είπαν και τους έδειξε το ξένο,
αυτόν που ήταν μοναχός στο μαγαζί.
Έτσι πλησίασαν και κάτσανε μαζί του,
βάλανε μπρος του ένα ποτήρι με κρασί,
κι του παν ξένε, μια ιστορία σου ζητάμε,
κι όσο τη λες εμείς θα πίνουμε μαζί.
-Για πόσες μάχες να σας πω πολεμιστές μου;
Έγινε κόκκινη απ το αίμα πια η Γη.
εδώ δεν ξέρουν, σωτηρία, ούτε σπίτι,
σ’ όλη την πόλη πια ακούγονται φωνές.
Βγήκαν οι δαίμονες και μας καταδιώκουν,
δεν έχει μείνει κάποιος άξιος στο σπαθί,
όλοι οι ντόπιοι δαίμονες ακολουθάνε,
αφού οι ήρωες πεθαίνουν την αυγή.
Ποιός ικανός με το σκοτάδι να τα βάλει,
ποιος είναι άξιος να ανάψει το κερί,
μες στη πλατεία του χωριού ποιος θα παλέψει,
κι έτσι χαρμόσυνη καμπάνα να ακουστεί;
Βγάζει ο νάνος το γαλάζιο του το ζάρι
και ρίχνει οχτώ (μία ζαριά κακή),
οπότε σκέφτεται λιγάκι μα διστάζει,
του λέει ίσως... Στη πλατεία… να πας εσύ!
Ρίχνει το ζάρι ο παράξενος στρατιώτης,
και φέρνει δύο, (η ζαριά του τραγική),
χαμογελάει τον κοιτάζει και του λέει…
Αν πας εσύ… εγώ κερνάω το μαγαζί!!!
-Είστε δειλοί τότε φωνάζει ο πληγωμένος,
καθώς το βλέμμα του το στρέφει μακριά,
και τότε ο γέροντας το ζάρι του κρατώντας,
έφερε εύλογα, ζαριά δεκαεπτά.
Και τον κοιτάζει μες στα μάτια και του λέει,
ήμαστε πλάσματα σαν όλους και εμείς,
θα ‘ταν χαζό να μη φοβάσαι το σκοτάδι,
μα κάποιο φώς έχουμε εμείς όλοι μαζί.
Όρθιος στάθηκε και άρχισε να λάμπει,
καθώς σωπάσανε εκείνος τους μιλά…
Άλλο μη κάθεστε, απόψε ξεκινάμε,
κανένας ήρωας δε πρέπει να μεθά.
Έτσι σηκώθηκαν δειλά-δειλά οι πρώτοι δύο,
και τότε λάμψανε εκείνων τα σπαθιά,
τους ακολούθησαν αμέσως και οι άλλοι,
είχανε γίνει πια κοντά μια δεκαριά…
Πιάνει ο μάγος μας ξανά το ίδιο ζάρι,
και ρίχνει είκοσι (δεν είναι ζαβολιά)
αρχίζει μόνος του και ξόρκια μουρμουρίζει
βλέπουν στο τζάκι να φουντώνει η φωτιά…
Τότε ο αέρας τα παράθυρά τους σπάει
κι απ’ έξω ακούγεται δυσοίωνο ουρλιαχτό,
βλέπουνε λέπια που γυαλίζουν στο σκοτάδι,
κίτρινα μάτια που κοιτάζουν σα θεριό.
Είναι ο δράκος μου φωνάζει ο γέρο-μάγος
καθώς το πλήθος τον κοιτά με θαυμασμό,
κάνει, δυο βήματα, σε βλέπει και σου λέει,
σε σένα ήρωα μπορώ να βασιστώ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
-H2O-
29-12-2020 @ 16:53 | Ατμοσφαιρικό με ωραία πλοκή και πολύ καλή κορύφωση !
(Λες και ήμουν μέσα σε αυτό το πανδοχείο...) | | Αγιοβλασιτης
29-12-2020 @ 16:58 | ..ωραιότατο.. ::theos.:: | | aridaios
29-12-2020 @ 19:05 | βλέπουνε λέπια που γυαλίζουν στο σκοτάδι,
κίτρινα μάτια που κοιτάζουν σα θεριό.
Είναι ο δράκος μου φωνάζει ο γέρο-μάγος
καθώς το πλήθος τον κοιτά με θαυμασμό, ::yes.:: | | -Ειρήνη-
30-12-2020 @ 10:12 | Σου ταιριάζει να γράφεις παραμύθια, Σταμάτη, όσα έχω διαβάσει είναι πραγματικά αξιόλογα, το 'χεις με την έμμετρη αφήγηση ιστοριών - παραμυθιών! Το συγκεκριμένο είναι υπέροχο κυρίως για την κατακλείδα του, αφού όλοι μας (νομίζω) θα θέλαμε να είμαστε ήρωες-πολεμιστές. Και να αποτελούμε μέλη μιας τέτοιας συντροφιάς. Μου άρεσε πολύ και η ονομασία του πανδοχείου, τη βρήκα πρωτότυπη! Θα μπορούσε να υπάρχει και μια ιστορία πίσω από αυτό το όνομα... ίσως και ένα μυστικό... | | aridaios
30-12-2020 @ 12:23 | . | | zari.kardias
31-12-2020 @ 00:28 | Στο παραμύθι μου αυτό, θα έχω δράκους,
μυστήριους μάγους και γενναία ξωτικά,,,,,
Ναι όντως τα είχε ΟΛΑ!!! ::oh.::
& ...Απίθανη αφήγηση με τέλεια ομοιοκαταληξία!!! ::up.::
& ...Πλοκή, Ροή, Εικόνες ::theos.:: | | Skylight
31-12-2020 @ 09:12 | Καλή χρονιά σε όλους με υγεία, αγάπη και δημιουργία! Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας. ::hug.::
Ειρήνη μου έβαλες τώρα ιδέα, αργά η γρήγορα θα γράψω το παραμύθι του "Λησμονημένου Τράγου"!!! ::up.:: ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
