| |
Ήθελα να σου στείλω ένα δώρο, μικρή μου Ha,
εκεί μακριά που είσαι, να με θυμάσαι.
Ήθελα να φτιάξω κάτι που θα μας ενώνει,
εσένα εκεί, εμένα εδώ, εμάς παντού.
Έτσι αγόρασα πολλά κουτάκια οδοντογλυφίδες
-ξέρεις απ’αυτές που έρχονται από την πατρίδα σου-
αφιέρωσα αρκετές ώρες,
έκοβα, κολλούσα, ένωνα, διόρθωνα,
ώσπου με υπερηφάνεια τέλειωσα το ξύλινο καραβάκι (μας).
Το βάφτισα Ha-μόγελο.
Τώρα θα σαλπάρει απ’ τη θάλασσά μου,
θα το βοηθήσω με ένα πολύ δυνατό φφφφφ….
θα βγει στο πέλαγος, στενά επικίνδυνα θα περάσει
θα πλεύσει σ’ ανοιχτές θάλασσες, θα δαμάσει τον Ινδικό,
και κάποτε, ναι, με σιγουριά στο λέω,
κάποτε λοιπόν θα φτάσει στα νερά τα δικά σου,
στο ξύλινο σπιτάκι σου μπροστά,
στο σημείο που δένεις την πιρόγα.
Ξέρω ότι θα το πάρεις στα χεράκια σου με συγκίνηση
θα το δείξεις με καμάρι σ’όλους εκεί, ύστερα θα το φυλάξεις
να το δείχνεις στα παιδιά σου μετά από χρόνια.
Μα τώρα να παίζεις θέλω σαν παιδί που είσαι,
να χαρείς,
να σε χαρώ…
Ιανουάριος 2021
(Ήρεμες θάλασσες ….)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
