| |
Πώς άρχισε ετούτη η βεντένα
Χωρίς καν να αρθρώσουμε κουβέντα
Πώς έγινε η αγάπη τέτοιο μίσος
Και δεν χωρά συγχώρεση και.. ίσως...
Βεντέτα.. όπως τον παλιό καιρό
Μα τούτη μοναχά.. στήθος με στήθος
Ποιός έχει το μυαλό του πιο γερό
Ποιός κράτησε και λίγο έστω ήθος...
Με βλέπεις μ' άλλον άντρα αγκαλιά,
Σε βλέπω να χαϊδεύεις κάποιαν άλλη
Πού πήγαν τα δικά μας τα φιλιά
.. Απόψε θα σου σπάσω το κεφάλι !...
Βεντέτα που ξεκίνησες εσύ
Δεν λέει ούτε καν να τελειώσει
Να φύγεις και να πας σ' ένα νησί
Να βρεις καμμιά "γοργόνα" να σε σώσει !...
Τον άντρα μη μου παίζεις το βαρύ
Χαστούκια σού 'δωσα δύο οκάδες
Και άλλα τόσα ξέρεις πως μπορεί
Να ρίξω και στις γκόμενες.. "κυράδες"...
Τα τζάμια.. τα πατζούρια.. μου χτυπάς
Κι εγώ φωνάζω την αστυνομία
Τριγύρω από το σπίτι μου γυρνάς
Να μπεις θέλεις με μια παρανομία...
Τα νεύρα σου τα σπάω επαρκώς
Κεράκια ανάβω.. βάζω και τραγούδια
Κι εσύ τις σάρκες σου στο κρύο τρως
Αντί απ' τα χεράκια μου καλούδια !...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
