| |
Ελα στην ερημιά που σε συνάντησα
Δώσε κηλίδα του ιματίου σου
Στα χείλη με περιπάθεια να την στραγγίξω
Του καυμού δώσε κοινωνία όχι της τρυφής
Δώσε και κατεύνασε με μη με λυπάσαι
Και μετασκεύασε τα τραχιά της ζωής μου μονοπάτια
Κηλίδα του χιτώνα σου άσε με να γευθώ
Κηλίδες άθλιες δικές μου να σβησθούν
Το μυστήριο που μου φθάνει ως τις ακοές δεν διαλαλώ
Του ευατού μου το κρατώ και την κηλίδα που ζητώ
Την θέλω του ευατού μου
Και την πλήρη που προσδοκώ με σένα ένωση
Την προσδοκώ για χάρη του ευατού μου
Να πιω και να βοήσω
Που έπαθες ,που κεντήθης,που λαβώθης
Που έφθασες μέχρι τα κατώτατα της συντριβής
Εκεί ψηλά θεόρατη στημένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
