| |
Δεν απαρνιούνται αγαπόντας
Δεν απαρνιούνται αγαπόντας.
Και η ζωή δε λίγοι αρμονικά.
Θα παύω να σε περιμένω λυπώντας,
αλλά εσύ θα ‘ρθεις εντελώς ξαφνικά.
Όταν θα πέσει το σκοτάδι, εσύ θα ‘ρθεις
και στο παραθύρι θα χτυπά ο τρελοβοριάς.
Από καιρό ξεχάσαμε, μα τώρα θα θυμηθείς,
πως ο ένας τον άλλων θερμαίναμε επί παντρειάς.
Και ζεστασιά θα θελήσεις τόσο ισχυρά,
σαν ξέχασε η μνήμη, αλλά θυμήθηκε το σώμα,
Και δε θα περιμένεις τρία άτομα στη σειρά
για τηλέφωνο, στέκοντας στην ουρά.
Και θα έρπει, σαν από κακίαν,
το τραμ, μετρό ή κάτι άλλο.
Το χιόνι θέλει να σκεπάζει τη δική μας ευτυχίαν
τους δρόμους κρύβοντας. Εγώ πανικοβάλλω!
Στο σπίτι θα επικρατεί η σιγή και η θλίψη,
το τικτάκ του ρολογιού και της καρδιάς ακούγοντας,
όταν την πόρτα θα χτυπάς με τύψη,
χωρίς ανάσα σκάλες ανεβαίνοντας.
Ζω γι’ αυτό το αίσθημα το πολυπικραμένο,
και τόσο σ’ αυτό πιστεύω κι ανταποκρίνομαι,
Ώστε εν δύσκολο να μην σε περιμένω
όλη μέρα, χωρίς από την πόρτα να απομακρύνομαι.
Βερονίκα Τουσνόβα
Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης
1944 (19.01.21)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
