Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Χειμώνιασε κι εδώ
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130002 Τραγούδια, 269286 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χειμώνιασε κι εδώ
 

Χειμώνιασε κι εδώ, με τον καιρό συνωμοτήσανε
μεγάλες νύχτες ήρθανε και μας σκεπάζουν
έπεσε χιόνι κάτω οι δρόμοι …λίγο ασπρίσανε
άψυχα φύλλα στις γωνίες τους κουρνιάζουν

Άνθρωποι μέσα σε κλουβιά …δεν πλησιάζουνε
…όσοι προλάβουν σαν πουλιά μακριά πετάνε
αν μείνουν έξω γίνονται λύκοι που ουρλιάζουνε
…ίσως να έρθουν να μας βρουν όταν πεινάνε

Παγώνουν κι οι καρδιές …που ξεμακραίνουνε
κρυώνει η αγάπη τους …οι φλέβες δεν χτυπάνε
Αδειάζει ο χρόνος …στην απόσταση επιμένουνε
μα όσο φοβούνται οι αγκαλιές …τόσο πονάνε

Πώς; κάνεις βήμα … σε κλεισμένη διαδρομή;
Υπάρχω λες; μήπως δεν ζω; και ως που να πάω;
Δίπλα στο τζάμι που δακρύζει απ τη βροχή
μάσκες ανθρώπων προσπερνούν …κι αργά μετράω



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Στης Ιθάκης μου το δρόμο το συναίσθημα... οξυγόνο
 
zari.kardias
24-01-2021 @ 01:52
https://www.youtube.com/watch?v=u5Ze9m1TkkY
...Ίσως περάσουν κι αυτοί οι χειμώνες…
Καλό ξημέρωμα ::hug.::
ΙΚΑΡΙΟΣ
24-01-2021 @ 08:23
Καλημέρα Νίνα, πολύ ωραία περιγραφή συναισθημάτων, στην πραγματικότητα που ζούμε. Το πρώτο πράγμα που σκοτώνεται, είναι η ανθρώπινη επαφή, ακολουθεί ο ψυχικός κόσμος μας και ύστερα ο φυσικός θάνατος...
Ουτοπία
24-01-2021 @ 11:03
Η πραγματικότητα πλεγμένη με το νήμα της ποιητικής ευαισθησίας, άγγιξε την ψυχή μου στο έπακρο.
Να είσαι καλά κορίτσι μου. ::hug.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
24-01-2021 @ 11:31
Εξαιρετικό!! ::love.:: ::love.:: ::love.::
tabasco0
24-01-2021 @ 12:11
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αγιοβλασιτης
24-01-2021 @ 17:17
Εξαιρετικό... ::theos.::
χωρίς λόγια
24-01-2021 @ 17:21
ομορφιά
-H2O-
24-01-2021 @ 17:48
Δεν γίνεται να μην αγγίξει ... είναι ποίημα κεντημένο με ευαισθησία...
Πανέμορφο, μπράβο σου...
Μπόσινας Νίκος
24-01-2021 @ 18:13
Είναι ένα πανέμορφο ποίημα!
Κων/νος Ντζ
24-01-2021 @ 20:55
Ελικρινές, επίκαιρο και πολύ ωραίο!

::up.:: ::up.:: ::up.::
Elen Louka
24-01-2021 @ 22:46
ο θρήνος της αγάπης αισθητός στην βαρυχειμωνιά του λοκνταουν ::love.:: όμορφο!
Γιάννης Κατράκης
26-01-2021 @ 09:10
Παγώνουν κι οι καρδιές …που ξεμακραίνουνε
κρυώνει η αγάπη τους …οι φλέβες δεν χτυπάνε
Αδειάζει ο χρόνος …στην απόσταση επιμένουνε
μα όσο φοβούνται οι αγκαλιές …τόσο πονάνε

Πανέμορφο ΟΛΟ Νίνα... Όπως πάντα κάθε στίχος
βγάζει μια ξεχωριστή ευαισθησία...
Μπράβο σου!!!!!
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Κολοβή Αλεπού
27-01-2021 @ 11:37
Εξαιρετικό!!!
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
27-01-2021 @ 14:18
Υπέροχο !!!!!! ::theos.::
Νταλαρομπασης
28-01-2021 @ 19:18
Επικαιρο και ωραιο!!!!
Euler2
05-02-2021 @ 16:42
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
zari.kardias
09-02-2021 @ 00:20
Σας ευχαριστώ από καρδιάς♥
::hug.:: ::hug.::
inokrini
18-02-2021 @ 13:32
Παγώνουν κι οι καρδιές …που ξεμακραίνουνε
κρυώνει η αγάπη τους …οι φλέβες δεν χτυπάνε
Αδειάζει ο χρόνος …στην απόσταση επιμένουνε
μα όσο φοβούνται οι αγκαλιές …τόσο πονάνε ::love.:: ::love.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο