| |
[align=center]
Ένας μεγάλος ύπνος μου έδιωξε μια άγνωστη μέρα .
Κρατήθηκα . Ο ύπνος μου ξύπνησε τους πεθαμένους.
Ερχόντουσαν μετάλλαξαν και πάλι ερχόντουσαν.
ατέλειωτα ναυάγια, πλοία, άνθρωποι γνωστοί άγνωστοι
ήρθαν μπροστά μου και σαρκάζουν ανάστησε μας.
Φοβήθηκα στη χάση του φεγγαριού την φυρονεριά
στον Ορινόκο. Σε τόνους λάσπη περιμένοντας τη μαρέα
Ημέρες δεκατέσσαρες χωρίς ηλεκτρικό οι νύκτες ατέλειωτες
στο έμπα της μέρας το ρεύμα έσερνε τους πεθαμένους
ταξίδι στην ανοικτή στην αιώνια θάλασσα στη συνάντηση.
τυλιγμένοι με λάσπη του ποταμού στο παιχνίδι της μοίρας.
Ο μεγάλος ύπνος τρέφεται με όνειρα ανάσταση δεν έχει
o σαρκασμός ο ίδιος – έρχομαι από το πόρτο FELIX
πες μου για την θάλασσα, πολλοί οι νεκροί της κόκας.
-Η θάλασσα δεν είναι έρημος, ένα κοιμητήρι είναι
στολίζει τους πεθαμένους με φύκια και κοράλλια
μέχρι ν’ ακουστεί η φωνή... απόδοτε τους εαυτής νεκρούς
είναι όνειρο…… Θα γίνει ανάσταση ?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
