| |
Περνάνε από πάνω μας το χρόνια
και καίγονται του βίου μας τα αλώνια.
Ρυτιδιασμένα πρόσωπα, κορμιά αρρωστημένα
και το κερί που έφεγγε έσβησε πια για μένα.
Δέντρα με φύλλα καφετιά, ξερά και μαραμένα.
Πόλεις νεκρές κι ερείπια, χωριά καταραμένα.
Φέρετρα πια στολίζουνε άλλοτε ωραία μέρη
κι ο ήλιος νέος απέθανε τη νύκτα για να φέρει.
Ποτάμια που στρερέψανε, λίμνες που ξεραθήκαν,
κουφάρια σε αποσύνθεση, ψυχές που λαβωθήκαν.
Τη σκλαβωμένη σκέψη μας η θλίψη την ορίζει
κι έμεινε μόνο ένα Γιατί για να μας βασανίζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
