| |
Τι σκέψεις και τι όνειρα είχε κάνει στον μικρό της πάράδεισο! Πολλά απ΄αυτά δεν πήραν σάρκα και οστά όμως η πραγματοποίησή τους έγινε στην ψυχή της. Είναι από κείνα τα όνειρα που η πραγμάτωση τους ενσαρκώνεται εκ των έσω και διαπλάθει χαρακτήρα. Ένα αμυδρό χαμόγελο διαγράφεται πάλι στα χείλη της καθώς οι σκέψεις της συνοδεύονται από τη φωνή του Πάριου και το «Αν θυμηθείς το όνειρο μου».
-Ουρανία , Ουρανία!!! Καλώς ήρθες!!! Χρόνια και ζαμάνια έχουμε να σε δούμε. Εάν δεν ξεχώριζες απ την κορμοστασιά και τον αέρα σου δε θα σε αναγνώριζα. Ήταν η φωνή της πιο κοντινής γειτόνισσας.
-Καλώς σας βρήκα Ευτέρπη. Κοιταζόνταν στα μάτια, λες και προσπαθούσε η μια να διαβάσει στα μάτια της άλλης όλα τα νέα των τελευταίων ετών.
Τώρα θα μου πεις πως μπορεί κάποιος να διαβάσει τα νέα μέσα από ένα πρόσωπο, από μια φιγούρα; Κι όμως, ίσως αυτό που βλέπεις εξωτερικά να φανερώνει ή να νομίζεις πως φανερώνει κάθε γεγονός που συνέβη στη ζωή ενός ανθρώπου. Το βλέμμα, η επιδερμίδα και οι πτυχές που άφησε ο χρόνος σε αυτή δηλώνουν γεγονότα, καταστάσεις, πόνο, χαρές. Ακόμη και η στάση του σώματος μιλά για το πως νιώθει κάποιος. Κατά πόσο μπόρεσε κάποιος με δύναμη να σηκώσει ότι του έλαχε στη ζωή του. Μα και κάποιες φορές αυτό που βλέπεις στον άλλο είναι εντελώς αντίθετο απ΄αυτό που έχει βιώσει. Απλά, έτυχε, να αντλήσει αποθέματα δύναμης, σαν άλλος άτλαντας και άλλη καρυάτιδα, και να σηκώσει στους ώμους τη ζωή του.
Το βλέμμα, όμως είναι αυτό που λένε ο καθρέφτης της ψυχής. Μέσα απ’ αυτό, κυρίως, εκδηλώνονται τα ανθρώπινα συναισθήματα. Η λάμψη τους ή η έλλειψη της δείχνει πάντα κάτι.
-θα μείνεις καιρό; Ξανακούστηκε η φωνή της Ευτέρπης.
-΄Έτσι λέω, να μείνω κάμποσο, απαντά η Ουρανία
-Άιντε μια χαρά! Θα πιούμε καφεδάκι να τα πούμε με λεπτομέρειες, συμπληρώνει με την ιδιαίτερη μακεδονική προφορά η Ευτέρπη.
-Ναι φυσικά, ψελλίζει η Ουρανία και βγάζοντας τα κλειδιά απ την τσάντα κατευθύνεται στην εξώπορτα. Ανοίγοντας παίρνει μια βαθιά ανάσα. Μμμ, μυρίζει μάνα, πατέρας, οικογένεια, σκέφτεται. Μπροστά της ορθώνονται τα σκαλοπάτια. Είναι τα ξύλινα σκαλοπάτια, όπως ακριβώς τα γνώρισε από παιδί. Το σπίτι ήταν κτισμένο πριν πολλά χρόνια, ήδη συμπλήρωσε πάνω από μισό αιώνα ζωής. Φτιαγμένο με προσωπικό μόχθο του πατέρα, αλλά και απ΄τις οικονομίες που έκανε ως μετανάστης στη Γερμανία. Για λίγα χρόνια βέβαια, ίσα ίσα να μαζευτούν τα χρήματα για να συμβάλλει στην παντρειά των αδερφάδων του και για να κτιστεί αυτό το σπίτι όπου θα στέγαζε την πολυμελή οικογένειά του αργότερα.
(Συνεχίζεται )
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
