Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: 101. Η ελπίδα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130303 Τραγούδια, 269350 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 101. Η ελπίδα
 Λόγω συναισθηματικής φόρτισης, συγχωρήστε όποιο συντακτικό λάθος.
 
Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία λένε.
Εγώ κουράστηκα, δεν μου αφήνει άλλο περιθώριο, πάλεψα τόσο για να την φέρω πίσω. Έκανα ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό.

Έγινα ποιητής για αυτήν την υπέροχη γυναίκα. Και ζωγράφος.
Ζωγράφισα τις νεράιδές της που τόσο αγαπούσε, το πρόσωπό της, το σώμα της.
Και μου είπε:
«πως κατάφερες να με κάνεις τόσο τέλεια; Δεν είχες ούτε μια φωτογραφία. Τα μάτια, τα χείλη, το σώμα, τα πόδια. Με ζωγράφισες τόσο αληθινά. Καλά πως;;»
Της απάντησα «με τα μάτια της καρδιάς μου». Ήταν αλήθεια.
Η αφιέρωση στο τελευταίο σκίτσο έλεγε:
«Και οι θεές έχουν ανάγκη ν΄ αγαπηθούν, εσύ έχεις εμένα που σ΄ αγαπά και σε λατρεύει.»

Δεν θέλω άλλο να ελπίζω. Δεν γίνεται τίποτα. Έβγαλα τη ψυχή μου και της την παρέδωσα άνευ όρων. Ναι, την ερωτεύθηκα, την αγάπησα όσο τίποτα στον κόσμο, την λαχτάρησα. Με αγάπησε και αυτή, το ένιωσα πολύ μες την καρδιά μου. Και είμαι ευτυχισμένος γιατί με έμαθε τι σημαίνουν όλα αυτά.

Μάταια.

Είναι αποφασισμένη.
Θα ζήσει για ένα σκοπό. Θέλει να γεννήσει ένα παιδί για να δώσει την αγάπη της.
Θέλει την σιγουριά να βρίσκεται στη γη, όχι εκεί όπου της είχα υποσχεθεί, ότι θα ΄θελα να βρίσκεται, στον ουρανό. Εκεί μάλλον φοβόταν γιατί έχει σύννεφα.
Για σένα αγάπη μου θα ΄χε μόνο ξαστεριά, όπως ήταν τα μάτια σου όταν με κοιτούσαν.
Θα ΄χες τον πιο γλυκό ήλιο, όπως ήταν το χαμόγελό σου όταν ήμασταν μαζί.

Είπαμε ο ένας στον άλλο ότι ευχαριστούμε που νιώσαμε αυτόν τον υπέροχο έρωτα, που μας χτύπησε την πόρτα η αγάπη και ζήσαμε ευτυχισμένα για 42 ημέρες.
Ναι δυστυχώς μόνο τόσο μας έδωσε δικαίωμα η ζωή. Και πέρασαν πολύ γρήγορα.
Το επόμενο δικαίωμα, αναφαίρετο και θα ΄ναι παντοτινό, είναι να συνεχίσω να την αγαπώ και να την ονειρεύομαι.

Πέρασαν 79 ημέρες από τότε. Από τότε που όλα ήταν ονειρεμένα. Και σήμερα αποφάσισα να της ζητήσω να μην ξανατηλεφωνηθούμε, να βάλουμε ένα τέλος στην ελπίδα. Το βάσανο αβάσταχτο. Ο πόνος που με πνίγει δεν έχεις λόγια για να τον περιγράψεις. Δεν θέλω να πονάω άλλο. Νομίζω ότι δεν το αξίζω.
Ας μου δίδεται η ευκαιρία κάθε φορά να συνεχίσω, να γράφω ποιήματα για αυτή την ωραία καρδούλα. Τουλάχιστον αυτά με ηρεμούν και με αγαπούν, τα αγάπησα και γω πάρα πολύ.

Καλή σου μέρα Αγάπη μου, σου εύχομαι να σου πάνε όλα καλά, όπως εγώ τα είχα ονειρευτεί για σένα. Θα ζήσεις σαν πριγκηπέσα, γιατί έτσι σε είχα βάλει στα σχέδια και στα όνειρά μου. Να σ΄ έχει καλά ο Θεός.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν σήμερα γεννιόμουνα το νου αναλφάβητο θα άφηνα, τις αισθήσεις μου ολημερίς θα μόρφωνα. (MARGARITA)
 
!_DwRiTa_!
08-09-2006 @ 04:40
Υπέροχο Γιάννη...! με συγκίνισες.... Πράγματι γράφεις με την ψυχή σου....! ::smile.::
MASTER
08-09-2006 @ 05:55
::cry.::
iShotTheSherrif
08-09-2006 @ 06:06
::cry.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
08-09-2006 @ 06:30
ξέρεις τι φταίει ρε φίλε
εννοώ αν γνωρίζεις ποιο είναι το λάθος
Το ότι εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον Θεό

τέσπα, βγαλμένο από μέσα σου είναι και δεν μπορεί παρά να είναι ωραίο αυτό που έγραψες ::smile.::
MARGARITA
08-09-2006 @ 06:36
Θα ζήσει για ένα σκοπό. Θέλει να γεννήσει ένα παιδί για να δώσει την αγάπη της..........

Δεν είναι σκοπός Τοξότη είναι φως στη ζωγραφιά
του ουρανου που έχεις φτιάξει για κείνη....
Μου άρεσε πολύ το καταθετήριο σου, μην βάλεις τέλος
στην ελπίδα...ζωγράφισε ένα παιδί για την πριγκηπέσσα σου.

::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
guesswho
08-09-2006 @ 07:16
"Δεν είναι ότι τέλειωσε... είναι ότι έμεινε μισό"....
Πολύ τρυφερό Γιάννη. Τυχερή γυναίκα που σε γνώρισε, τυχερός κι εσύ για την έμπνευση που σου εμφύσησε... ::smile.::
Ζήνωνας
08-09-2006 @ 13:16
Πάρα πολύ ωραίο. Εύχομαι να ξανανιώσεις σύντομα την αγάπη, μια αγάπη πολύ δυνατή. Προρπάθησε να κρατήσεις ζωντανή την επλίδα σου.Η ζψή δεν είναι μάταιη και έχει το χρώμα που της δίνεις. Δώσε της λοιπόν αυτό που της αξίζει. . .
ΤΟΞΟΤΗΣ
09-09-2006 @ 01:37
Καλημέρα σε όλες τις γλυκές καρδιές που κατοικούν σ΄ αυτό το στιχοχωριό.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
guess who.... με κάλυψες 100% με την προσέγγισή σου, μπορώ να πω ότι με δυνάμωσε περισσότερο.
Ζήνων........ Θα την κρατήσω και θα βάλω πάλι μια πινελιά μέσα στην καρδιά της. Για να δώσω αυτό που της αξίζει.
Και πάλι σας ευχαριστώ, μια καινούργια μέρα γεννήθηκε......με πολλή αισιοδοξία.
neyro
30-09-2006 @ 02:06
βρε μπας και δεν εισαι αυτος που λες οτι εισαι;;;;οι μερες σε σωζουν να το ξερεις γιατι αν ηταν 4 χρονια θα σε ειχα καταδικασει.......... καλημερα!! ::smile.:: ::razz2.:: ::smile.::
neyro
30-09-2006 @ 02:34
και τωρα θα σου πω και κατι που αν με ειχες μπροστα η θα ηθελες να με χτυπησεις η θα βαζαμε τα γελια καποτε ο "δικος μου¨" ο ΤΟΞΟΤΗΣ μετα απο ενα καυγα πηρε τα πινελα του και ζωγραφισε ποιηματα σε ολο το δωματιο (για μενα)... με το περασμα του χρονου ομως διαπιστωσα πως εκεινος καμαρωνε εγωιστικα για το δημοιυργημα του και ετσι οι "ΤΕΛΟΙΟΙ" στιχοι του οφειλω να το παραδεχτω εχασαν την αξια τους για μενα!......βρε μπας και δεν εισαι αυτος που λες οτι εισαι ξανερωταω εγω τωρα.... ::whist.::
Ηλιαχτίδα
24-11-2006 @ 04:56
«Και οι θεές έχουν ανάγκη ν΄ αγαπηθούν, εσύ έχεις εμένα που σ΄ αγαπά και σε λατρεύει.»

Πρίγκηπας ψυχής........... ::love.::
abroso
09-10-2007 @ 05:19
::cry.::
υπουλο πραγμα η ελπίδα
Τρυπωνει μεσα στις πιο σκοτεινες στιγμες σαν μια ηλιαχτιδα και σε βασανιζει με αναμνησεις απο χαμογελα, αγκαλιες και δακρυα χαρας και δεν σε αφηνει να δεις αν τελειωσε η μαχη, αν ηρθε η ηττα ... δεν σε αφηνει να σταματησεις να προσπαθεις, να περιμενεις, να πονας....
πανεμορφο πραγμα η ελπιδα
σε κανει να βρισκεις το κουραγιο να χαμογελας το πρωι οταν ολο το κορμι σου ποναει απο την απουσια του, να θυμασαι τα ομορφα και να περιμενεις τα ομορφα που θα ακολουθησουν να μη φοβασαι να αγαπησεις ξανα και να πονεσεις παλι και ξανα απο την αρχη....

(αυτα απο μια Ελπιδα που το ονομα της το ιδιο την στοιχειωνει,,, και οσο και να ξερει πως ηρθε το τελος και πως περασαν οι στιγμες ... το κουτακι της πανδωρας στο πισω μερος του μυαλου της ανοιξε και η ελπιδα πως θα γινουμε παλι ενα εχει κατσει στο στηθος και δεν την αφηνει να αναπνευσει, να φωναξει, να εκραγει)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο