| |
| | Παράθυρο ανοιχτό |  | | | Γράφτηκε στις 15.2.2021 | | |
Στην Γιουζιντέ
Πώς να σε ξεχάσω; Σ' αγαπώ και το ξέρεις.
Πάντα στο μυαλό μου, νοσταλγία κερνάς.
Είσαι μια βαρκούλα στα στενά της Ταγγέρης.
Μ' αναμμένα φώτα, βιαστικά περνάς.
Σε κοιτάζω μες απ' τις ρωγμές απ' τον τοίχο.
Κι έχει ένα κομμάτι, τώρα πια, γκρεμιστεί.
Θέλω να σού γράψω τον πιο ωραίο μου στίχο.
Να σε προσκυνάνε σαν θεά οι πιστοί.
Χαλάσματα παντού
κι ο χειμώνας κάνει ντου.
Αχ, να 'ξερες πού ζω, βράδυ-πρωί.
Μ' αν το καλοσκεφτώ,
κούκλα μου, μού μοιάζει αυτό,
παράθυρο ανοιχτό στη ζωή.
Πάλι θα μεθύσω, στο ίδιο μπαρ στο Μαρόκο.
Ήτανε, θυμάμαι, κάποιο υπόγειο θαμπό.
Και θα σε ζητήσω, κι ας πληρώσω με τόκο.
Για να μού χορέψεις, πάνω στο σκαμπό.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
Νικηφόρος Ουρανός 38
15-02-2021 @ 11:17 | Εξαιρετική ποιητική δημιουργία!
Με εντυπωσίασε!
Καλή εβδομάδα, Παναγιώτη! | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
15-02-2021 @ 11:48 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
15-02-2021 @ 15:03 | ::up.:: ::up.:: ::yes.:: | | Μπόσινας Νίκος
15-02-2021 @ 22:35 | Πολύ όμορφο! | | Ζωή Α.
15-02-2021 @ 23:38 | ,,,Σε κοιτάζω μες απ' τις ρωγμές απ' τον τοίχο.
Κι έχει ένα κομμάτι, τώρα πια, γκρεμιστεί.
Όμορφο πολύ!!! ::love.:: !!! ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
