| |
Ραγισμένο είδωλο το σώμα μου
χιλιάδες οι φωνές της κούρασης μου
κι όμως κρατώ το χρώμα μου
στον πλού της ύπαρξής μου
Λυώνουνε οι πάγοι ξεσφίγγουν οι αρμοί
πέτρωσε τα χρόνια η προσμονή
τώρα με τα νύχια τους οι Χίμαιρες δουλεύουν
θυσία μεγάλη προφητεύουν
Αντάξια αυτού του ειρμού
και τα παιχνίδια του μυαλού
ούτε λόγος πια για λαχτάρες ,προσευχές
βυθίζομαι βαθιά μες στις σιωπές
Άμορφη ψυχή,πηχτή κηλίδα
μάταιη την ώρα τούτη η σανίδα
άπραγο παραλήρημα κι απάτη
κατάκοπη,μα δε λέει να πάψει η αγάπη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
