| |
| | Ο τελώνης- |  | | | αρχη τριωδιου σημερα,ας πορευτουμε ως πρεπει | | |
Ο τελώνης------ 21/2 |2021
Ως ο τελώνης Κύριε, βαδίζω την οδόν σου
μου τύφλωσαν οι οφθαλμοί, σκοτάδι έχω για φως σου
με βλέπεις σε αποζητώ, σε άχρηστα μονοπάτια
Έλα κοντά μου Κύριε, και βγάλε μου τ’ αγκάθια
κάνε Ειρήνη μετ’εμού, με όλο το λαό σου
ξεφύγαμε οι ανόητοι από το ποίμνιο σου
ζητούμε φως ,βοήθεια, μονάχα από την ύλη
κι οι βρόγχοι επληθύνθησαν, άλλη φωνή στα χείλη
Στράψον το φως σου Κύριε,Βαθιά μες στο σκοτάδι
να’χει ημέρα η ψυχή,Ζεστό να νιώσει χάδι
να δει αδιαμαρτύρητα, πώς ζεις, και πως υπάρχεις
μες στην τροφή, μες στο νερό, τα πάντα πώς τα άρχεις
Διώξε μακριά μας Κύριε, τις κακοδαιμονίες
σε βγάλαμε όλοι από τό νου, ακούμε σοφιστείες
σαν ρόλους άσκοπους Σκηνής στο θέατρο της ζήσης
ότι παράγει το μυαλό προσφέρει συγκινήσεις!
Αγύρτες, άνομοι πολύ, κάθε λεπτό και ώρα
στους δρόμους μας της φυλακής, δίνουμ’ αξία τώρα
και τρέχουμε καγχάζοντας, πώς έχουμε τις γνώσεις
και έμεινε Άδεια η ψυχή! γυμνή !πώς θα την σώσεις;
υψώθηκα σαν το δεντρί, που λένε κυπαρίσσι
και δεν Κοιτώ τις ρίζες μου που έχουνε σαπίσει
εγώ διατρανώνομαι με τούτα και με τ’ άλλα
ξερό κορμί, νεκρή ψυχή, στου κόσμου την αντάρα
Έρχου στο δρόμο μου Χριστέ,πάρε με απ το χέρι,
κάψε τ’αγκάθια τα πικρά,που μού’στησαν καρτέρι.
Συγχώρα μας που φύγαμε απ’τη γλυκειά αγκαλιά σου
γύρνα και δές μας Δέσποτα,σπλαχνίσου τα παιδιά σου
Δική σου είναι η αυλή,το σύμπαν που ρυθμίζεις
κι αυτην τη γη….πούν ’φυλακή, κι αυτήν εσύ ορίζεις
και στέκει , εκεί στη θέση της, με μικρόταλαντεύσεις
τι κι αν εγέμισε βρωμιά, την κύκλωσαν θηρία
αγγέλοι ακόμα την κρατούν, δεν λύθηκαν σχοινία……
Λυπήσου Κύριε, σώσε μας! Δώσε μας Ευκαιρία
δεσμά ν‘απότραβήξουμε,Προς την Ελευθερία
μιά Φλόγα σπείρε στις ψυχές, και πυρκαγιά θα γίνει
να καθαρίσουν οι βρωμιές, να λείψουνε τα κτήνη
μία ευκαιρία σου ζητώ εγώ όπου καγχάζω
ότι πολύ σε αγαπώ και όλα τα ρημάζω
από την περηφάνια μου, πού’ναι πολύ ακόμη!
Δώσε μου χρόνο να διαβώ, να βγάλω την αγχόνη
Εσύ μονάχα το μπορείς, με ένα σου μόνο βλέμμα
να καθαρίσεις πια την Γη, ως κάτω στον πυθμένα
να ν’ανανεώσεις, τα νερά, απ’ τους ωκεανούς σου
καθάριος ο αέρας σου, σε όλους τους ουρανούς σου
Άκου φωνή και τον λυγμό, από αγνούς υιούς σου
κι όχι εμού του αμαρτωλού,που υψώνω οφθαλμούς μου
ζητώντας έλεος να’ρθεί,σαν τάχατες τ’αξιζω!!!
κ.λ.inokrini
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | K.L.INOKRINI | | | |
|
Ναρκαλιευτής
21-02-2021 @ 23:25 | Αγύρτες, άνομοι πολύ, κάθε λεπτό και ώρα
στους δρόμους μας της φυλακής, δίνουμ’ αξία τώρα
και τρέχουμε καγχάζοντας, πώς έχουμε τις γνώσεις
και έμεινε Άδεια η ψυχή! γυμνή !πώς θα την σώσεις;
::yes.:: ::up.:: ::theos.:: | | zari.kardias
22-02-2021 @ 00:02 | Εσύ μονάχα το μπορείς, με ένα σου μόνο βλέμμα
να καθαρίσεις πια την Γη, ως κάτω στον πυθμένα
να ν’ανανεώσεις, τα νερά, απ’ τους ωκεανούς σου
καθάριος ο αέρας σου, σε όλους τους ουρανούς σου...
Υπέροχα γραμμένοι στίχοι ΟΛΟ!!! ::yes.:: ::up.::
...& συμφωνώ με Λεονόρα έχεις χάρισμα ::hug.:: | | inokrini
22-02-2021 @ 09:52 | ευχαριστω παιδια
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
