| |
| | τί είναι η ζωή; |  | | | τί είναι η ζωή; | | |
τί είναι η ζωή;
ένα διαρκές παραλήρημα με το θάνατο
Ένα δέντρο ανθίζει, ένα δέντρο ξεραίνεται,
Η φύση δεν ξεχωρίζει τη ζωή απ' τη ζωή
ΜΙκρά και μεγάλα πράγματα συμβαίνουν κάθε στιγμή
κάθε δευτερόλεπτο
Ακροβατούμε στην κόψη της
Λοιώνουμε στη σκληρότητά της
Ξεφεύγουμε από της θλίψης τ'όνειρο
Αυτο το άπιαστο, το ανησύχαστο πνεύμα
που όλα τα σκέφτεται, όλα τα μετράει
σβήνει και χάνεται, σαν να μην υπήρξε ποτέ
Χαμένοι στην ανάλυση
αποστασιοποιημένοι από τα λάθη,
ψεύτικα είδωλα του καθρέφτη μας.
πρόσωπα με προσωπεία,
που περπατάνε στα μονοπάτια του χαμού
Δεν έχει τέλος αυτό το ταξίδι.
Δάκρια μονάχα και αναστεναγμούς...
Ένας κορυδαλός τιτιβίζει μακριά, την κάθε Άνοιξη
μέθεξη.....
Ο πόλεμος διαρκής και αιώνιος
στενεύει τα περιθώρια, λύνοντας τα μάγια του ανώφελου
Ακινητοποιημένοι στο πουθενά
αναζητούμε πάντα, ένα λόγο να υπάρχουμε στη μοναξιά μας
κατ' εξακολούθησιν.....
Φωτεινή Α.Κ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
**Ηώς**
13-03-2021 @ 14:43 | «Κι ἤθελε ἀκόμη...
Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ
Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἧττα. Ἔβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφῆ ἔπρεπε νὰ σώσω
Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες.
Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς δρόμους
Τὸν πανικὸ ποὺ στραγγαλίζει τὴν καρδιά σας σὰ σημαία
Καρφώσατε σ᾿ ἐξῶστες, μὲ σπουδὴ φορτώσατε τὸ ἐμπόρευμα
Ἡ πρόγνωσίς σας ἀσφαλής: Θὰ πέσει ἡ πόλις.
Ἐκεῖ, προσεχτικά, σὲ μιὰ γωνιά, μαζεύω μὲ τάξη,
Φράζω μὲ σύνεση τὸ τελευταῖο μου φυλάκιο
Κρεμῶ κομμένα χέρια στοὺς τοίχους, στολίζω
Μὲ τὰ κομμένα κρανία τὰ παράθυρα, πλέκω
Μὲ κομμένα μαλλιὰ τὸ δίχτυ μου καὶ περιμένω.
Ὄρθιος καὶ μόνος σὰν καὶ πρῶτα περιμένω»
Μανόλης Αναγνωστάκης | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
