| |
| | Βιολιά μου και φεγγάρια μου |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, έχω μεγάλη αγάπη στα πουλιά και τα βιολιά κι` αυτό βγαίνει στα γραμμένα, να μου είστε όλοι καλά. | | |
Άκου πως κλαίνε τα βιολιά
κι` αναστενάζει η πλάση
έγινε ο κόσμος μια αγκαλιά
στρείδι σ` ακροθαλάσσι.
Άκου ψυχή μου τα βιολιά
στης Άνοιξης το κήπο,
μικρή, μικρή δροσοσταλιά
και πες, εδώ ανήκω.
Στης μουσικής τα πέλαγα
που` χουν τη μελωδία
μίλα , ψυχή μου γέλαγα,
μες στη μελαγχολία.
Άκου πως κλαίνε τα βιολιά
με λυγμό τούτο το βράδυ
έλα, πάρε με μια αγκαλιά
φοβάμαι το σκοτάδι.
Ρόδα ανθίσαν την αυγή
μες στη ροδιάς το κήπο,
άκου πως κλαίνε τα βιολιά
και πες, εδώ ανήκω.
Στης μουσικής τα κύματα
σαν τα λεύτερα πουλιά
κι` είναι γλυκά τα αισθήματα
μοιάζουνε με φωλιά.
Με τα βιολιά εγώ μεθώ
νιώθω πως ανασταίνω
κι` όλο μαζεύω το καημό
από φεγγάρι δακρυσμένο.
Βιολιά μου και φεγγάρια μου
μια μελωδία εντός μου,
στ` ατέλειωτα τα βράδια μου
στης μοναξιάς , το βιός μου.
24-2-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΙΚΑΡΙΟΣ
24-02-2021 @ 15:36 | πολύ ωραίο και τρυφερό ποίημα... | | malkon64
24-02-2021 @ 16:29 | Ωραιότατο .................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::theos.:: | | Άηχος
24-02-2021 @ 22:58 | Μπράβο σου Αμαρυλίς, με τα ωραία σου! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
