| |
Νάρχεσαι τα βράδυα στο σπίτι αυτό
Κι ας φαίνεται έρημο πίσω απ’τον καιρό
Νάρχεσαι άδειες να μη μένουν στη σκονισμένη σάλα
Οι πολυθρόνες οι ψηλές κι η κρεμαστή του σκάλα
Τελετικά θα σε καλωσορίζουν του κήπου οι ελιές
Κι οι τρίχρονες συκιές σ’υποκλίσεις αυλικές
Ανθόσπαρτα ριπίδια ρόδα και γιασεμιά
Με χίλια νεύματα θα σε υποδέχονται θερμά
Τα κατώφλια θα αναδίδουν συγκίνηση αναμονής
Κι αν είναι τα παντζούρια σφαλιστά απ΄τον φόρτο της συγκομιδής
Οι τοίχοι του κρυφά με έρωτα ξεχειλίζουν
Οι στέγες άνοιξαν στ’αστέρια ,σελήνες οι εξώστες του τώρα πλημμυρίζουν
Άσε τα χρόνια στις κρεμάστρες σαν τ’άχρηστα σου ντύματα
Ξέμπλεξε της αγάπης τ’αρχισμένα νήματα
Στέρνες του χρόνου οι κάμαρες μα σου προσφέρουν λήθη
Στα έμπειρα κρεβάτια σε προσμένουν, μυστήρια και μύθοι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
