| |
ο αντρας της καθοτανε στον ηλιο και λιαζοτανε
κι η φτωχεια του μιλουσε
τουλεγε για το χαλι του
το αμοιρο σοιναφι του
που παντα κουβαλουσε
δεν ειχε φιλους επειδη
η τζεπη του ηταν αδειανη
κι απ τη ζωη του την πικρη
κρατησε μονο μια κλωστη
ολοχρυση με περαστες χαντρουλες γυρω γυρω
που ολημερις τις χαιδευε και τις γλυκομιλουσε
μια μερα τουρθε σκοτεινια
στο βλεμα του και στην καρδια
του φανηκε πολυ σκληρο
μονο του φιλο ναχει αυτο
το κομπολοι το μικρο
τιναζοντας το χερι του το πεταξε μακρια
κι εκεινο ανοιξε μαζι με της καρδιας του την πληγη
ο αντρας της καθοτανε στον ηλιο και λιαζοτανε
τον εβλεπε που χαζευε
γονατιστος εμαζευε χαντρουλες απ το χωμα
το κομπολοι του αγαπα
και στην καρδουλλα το ακουμπα
ο αντρας της καθοτανε στον ηλιο και λιαζοτανε
κι η φτωχεια του μιλουσε
κι αυτος κρατουσε αγκαλια το κομπολοι του γλυκα
και την παρηγορουσε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
