stixoi.info: Μονόλογοι. Μέλι Έσταζεσ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μονόλογοι. Μέλι Έσταζεσ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130211 Τραγούδια, 269324 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μονόλογοι. Μέλι Έσταζεσ

ΜΈΛΙ ΈΣΤΑΖΕΣ

Εκεί που πήγες μακριά
πάντα καλά να είσαι
κι ας ξέχασες μια αγάπη
που σου 'δινε πολύ χαρά
σου έπινε το δάκρυ.
Θυμάμαι κείνο το κενό
που είχε η ψυχή σου
πόνο πίκρα και σπαραγμό
έδερνε την ζωή σου.
Να αναπνεύσεις δεν μπορείς
μου έλεγες θλιμμένα
κι όλα ότι τα συγχωρείς
κι αυτό χάρη σε μένα.
Θυμάμαι που μου έταζες
πάντα θα μ' αγαπάς
και όλη μέλι έσταζες
κι ότι αλλού δεν πας.
Μα όσο περνούσε ο καιρός
χανόταν και ο πόνος
και στη ψυχή μου χαλασμός
παντέρημος και μόνος.
Σαν συννεφάκι έφυγες
που παίρνει το αγέρι
έφυγες και με έσβησες
για πάντα από ταίρι.
Δίχως να πεις μήτε να γεια
έπαψα πια να σ' αγαπώ
δίχως μια κρύα αγκαλιά
έτσι για ευχαριστώ.
Μα δεν πειράζει Άγγελε μου
είμαι συνηθισμένος
αγάπη πάντα να κερνώ
και να 'μαι πικραμένος.
Ίσως γιατί να δίνομαι
ολόψυχα με πάθος
και στεναγμό να ντύνομαι
στη θλίψη και βάθος.
Παρ' όλα αυτά δεν σε μισώ
θέλω να μου προσέχεις
τον όμορφο σου εαυτό
θεού χαρά να έχεις.
Κράτα εκείνο το μικρό
που το 'χεις στο βιβλίο
κείνο το τριαντάφυλλο
και ξέχνα κάθε κρύο.
Κι ότι κι αν πάθεις στη ζωή
ξέρεις που θα χτυπήσεις
η πόρτα θα' ναι ανοιχτή
να σε καλωσορίσει
δίχως μια λέξη να σου πει
δίχως να σε ρωτήσει.
Θέλει μεγάλο κουράγιο
για να συγχωρήσεις κάποιον
τόσο μεγάλο που πρέπει
να πνίξεις όλους
τους εγωισμούς σου
και τις αποτυχίες του άλλου
να τις κάνεις δικούς σου.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Όταν μιλάει η ψυχή κι Άγγελοι σιωπούν.

ΙΚΑΡΙΟΣ 22-03-2021 @ 07:15	Πολύ ωραίο το ποίημα Βαγγέλη!!! Καλή σου μέρα. Δυστυχώς οι σχέσεις πάντα έχουν αρχή, έχουν και τέλος και πολύ ωραία το έγραψες πως δεν χωράνε ούτε η κακία, ούτε άλλο αρνητικό συναίσθημα. Πάντα ανοιχτή πόρτα χωρίς εγωισμούς....
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 22-03-2021 @ 10:24	::382.::
Γιάννης Κατράκης 22-03-2021 @ 12:19	Μα όσο περνούσε ο καιρός χανόταν και ο πόνος και στη ψυχή μου χαλασμός παντέρημος και μόνος. Σαν συννεφάκι έφυγες που παίρνει το αγέρι έφυγες και με έσβησες για πάντα από ταίρι. Πολύ καλό Βαγγέλη ::up.:: ::up.:: ::up.::
Αγιοβλασιτης 22-03-2021 @ 16:48	::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο