| |
Κλείνω τα μάτια για ν’ακούσω τη φωνή σου
Εδώ που ο κόσμος σκοτεινιάζει
Μνήμη του ονείρου ριζωμένη στη ψυχή μου
Μοίρα γυμνή που δεν μπορεί να αλλάζει
Τρέμω στον άνεμο μα κρατώ τη ζωή μου
Το μίσος μου γίνεται αγάπη η θλίψη απαντοχή
Κι ακολουθώ τις φτερούγες σου ψιθυριστά μες στη σιωπή μου
Για να δώ το πρόσωπό σου σαν θελήσουν οι θεοί
Μεστωμένος στον πόθο ξαγρυπνώ στο μεγάλο ταξίδι
Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει μόλις έχει αρχίσει
Στο καημό που ολοένα με σφίγγει σα φίδι
Το κορμί μου προσμένει σαν κλωνάρι ν’ανθίσει
Κι ακροβατώ στη ζωή μου τεντωμένη σα χορδή
Πλημμυρισμένος με το φώς ενός έρωτα τρελλού
Αρχή και τέλος η στερνή μου στιγμή
Να σ’αγαπήσω στ’αφανέρωτο φώς του φεγγαριού
Εδώ μες στα σκοτάδια μου που ψηλαφώ δίχως αφή
Ψιθυρίζοντας σκέψεις σπασμένες σε βρίσκω κάθε βράδυ αγαπημένη
Και ζωντανεύει η ψυχή μου να χαρεί την αμοιβή
Να ξεφύγει απ’τη γαλήνη της ερημιάς αναστημένη
Σε κοιτάζω στα μάτια στο βάθος την ελπίδα
Τα γόνατα λυγίζουν μπρος σ’ένα τέτοιο θάμα
Με γυρίζουν στην αγάπη, μου θυμίζουν τη χαμένη πατρίδα
Κι ανοίγω την καρδιά,με κεριά τρανά καθάριο τους πάει τάμα
Σμίγω την ανάσα μου με την ανάσα σου και κρατιέμαι στον καημό
Για να βρώ δροσιά πρέπει να σ’αγαπήσω πολύ
Για να δώ της αγάπης σου τον ουρανό
Πρέπει ν’αφήσω πίσω μια για πάντα τη σιγή
Τώρα μπορω ν’αγναντεύω τον κόσμο και να σου τραγουδώ
Τώρα γνωρίζω τη ζωή στ’όμορφο ,στ’αθώο μου νησί
Την απλώνω σε δρόμο ανοιχτό
Κι ακολουθώ αγαπημένη τη δική σου γραμμή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
