ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
28-03-2021 @ 00:31 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
zari.kardias
28-03-2021 @ 00:55 | Ίσως να φταίνε τα κελεύσματα του Μάρτη ...
κι η ανοιξιάτικη ανασεμιά τ' ανέμου.
Κλωστούλα κόκκινη δεν έβαλα ποτέ μου ...
Γλυκόπικρα τρυφερό & όμορφο ΟΛΟ!!! ::up.::
...σαν Μαρτιάτικος στοχασμός-συλλογισμός!!! ::theos.::
Καλό ξημέρωμα & μια ανοιξιάτικη Κυριακή!!! ::hug.:: | |
Κων/νος Ντζ
28-03-2021 @ 09:27 | Πάρα πολύ ωραίο!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
santana
28-03-2021 @ 10:44 |
Είναι τα χρόνια γοργοπόδαρα και πάνε ...
Όσο κι αν τρέχεις δε μπορείς να τα προλάβεις ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
| |
Άηχος
28-03-2021 @ 12:12 | Εξαιρετικά προσεγμένο όσο και καλογραμμένο το ποίημα σου,
εξιστορεί μια ολόκληρη ζωή μέσα από μνήμες, πόθους κι επιθυμίες.
Πολλά σου μπράβο Τάσο!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Ουτοπία
28-03-2021 @ 15:55 | Ίσως να φταίνε τα κελεύσματα του Μάρτη ...
κι η ανοιξιάτικη ανασεμιά τ' ανέμου.
Κλωστούλα κόκκινη δεν έβαλα ποτέ μου ...
ούτε θυσία έχω κάνει στην Αστάρτη.
Τα ποιήματά σου είναι ιδιαίτερα Τάσο κι εγώ λάτρις τους. ::hug.:: | |
φραγκοσυριανος
28-03-2021 @ 19:00 | ::up.:: ::up.:: ::theos.:: | |
Ναρκαλιευτής
28-03-2021 @ 20:19 | Το πνεύμα πρόθυμο μα ασθενής η σάρκα ...
αναλωθήκαμε σε μάχες δίχως μέτρο .
Το ελιξίριο αν τόβρεις πάρτο φέρτο ...
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
inokrini
28-03-2021 @ 20:25 | Οι πειρασμοί κι οι ερινύες είν' αντάμα ...
όταν στοχάζεσαι τι έχεις καταφέρει .
Παραμονεύουν και σου στήνουμε καρτέρι ...
κι ακροβατείς μεσ' την αλήθεια και το θαύμα ::theos.:: ::theos.:: ::love.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
28-03-2021 @ 21:58 | Είναι τα χρόνια γοργοπόδαρα και πάνε ...
Όσο κι αν τρέχεις δε μπορείς να τα προλάβεις.
Γίνεσ' απόμαχος χωρίς να καταλάβεις ...
καθημερινές μικροχαρές που προσπερνάνε. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
bobxaman
29-03-2021 @ 01:18 | Πολύ καλό και επίκαιρο | |
-Ειρήνη-
29-03-2021 @ 08:45 | "Όταν βραδιάζει, μέσα μου, ξυπνούν τα περασμένα·
ξυπνούν αργά, σα μουσικές νεκρές από καιρό,
– σα μουσικές που χάθηκαν, και που τις λαχταρώ,
κι έρχονται πάλι, μαγικά κι ανέλπιδα, σε μένα·
πόθοι, παράπονα παλιά, νοσταλγικές φωνές,
λόγια βαθιά κι αξέχαστα, κι ωστόσο ξεχασμένα,
παράξενα, χιμαιρικές αγάπες μακρινές,
όπως η φλόγα μιας αυγής, υψώνονται σε μένα... "
Ν. Λαπαθιώτης
Ευαίσθητο, μελαγχολικό, στοχαστικό κι ανοιξιάτικο ταυτόχρονα... ένα πανέμορφο ποίημα που αφήνει να φανεί η ατέλειωτη δίψα για ζωή...
| |
Νταλαρομπασης
29-03-2021 @ 17:53 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
φραγκοσυριανος
29-03-2021 @ 18:07 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
29-03-2021 @ 20:46 | Η Άνοιξη φταίει Αναστάση !!!!!! Ξυπνάει νοσταλγίες !!!! Πολύ ωραίο !!! ::theos.:: | |
φραγκοσυριανος
01-04-2021 @ 13:48 | ::up.:: ::up.:: | |
Ζωή Α.
03-04-2021 @ 22:43 | Το πνεύμα πρόθυμο μα ασθενής η σάρκα ...
αναλωθήκαμε σε μάχες δίχως μέτρο .
Το ελιξίριο αν τόβρεις πάρτο φέρτο ...
μήπως αντέξουμε ακόμη λίγα μπάρκα.
!!!!!!Εύγε!!!!!! ::theos.:: | |
 |
