Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ψυχή Φυλακισμένη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269401 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ψυχή Φυλακισμένη
 
Μία φυλακή απόρθητη το σώμα μου
Κρατάει την ψυχή μου κλειδωμένη,
Τα βάσανά της αναβλύζουν απ'το στόμα μου
Με λέξεις που κάνεις δεν περιμένει.

Η λογική του νου,είναι το φρένο της
Τα νάζια της καρδιάς να σαμποτάρει,
Κατάρα θεϊκή και πεπρωμένο της
Ασύδοτη να είναι αυτή γουστάρει.

Τα μάτια,του κελιού της τα παράθυρα
Σε άγνωστα πελάγη την οδεύουν,
Σε όνειρα ανεκπλήρωτα,σε λάφυρα
Ορδές βαρβάρων και βανδάλων διαφεντεύουν.

Σπαράζει δίχως χάδια,θαλπωρή
Δε φθείρεται όμως,άφθαρτη λογιέται
Παραπονιέται σαν παιδί η καψερή
Που βρέθηκε γυμνή και τυρρανιέται.

Θυμώνει και πεισμώνει και θρηνεί
Τη μαύρη της τη μοίρα καταριέται,
Σαν έρμαιο στον άνεμο κλωνί
Στο μάτι του κυκλώνα να χτυπιέται.

Μα κάπου,κάπου ηρεμεί κι αγαλλιάζει
Σαν απο θαύμα,από χέρι θεϊκό
Και τότε των αγγέλων πάλι μοιάζει
Εκλύει φως, φορεί χαμόγελο γλυκό.

Ελεύθερη πετά,σα μεθυσμένη
Σα μέλισσα,στα άνθη ζουζουνίζει
Ξεχνά τη φυλακή που'ναι κλεισμένη,
Ανέμελη τον ήλιο ατενίζει.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Όταν η ψυχή θέλει το σώμα αντέχει.
 
ΜΥΣΤΗΣ
25-04-2021 @ 17:57
Μία φυλακή απόρθητη το σώμα μου
Κρατάει την ψυχή μου κλειδωμένη,
Τα βάσανά της αναβλύζουν απ'το στόμα μου
Με λέξεις που κάνεις δεν περιμένει.

Η λογική του νου,είναι το φρένο της
Τα νάζια της καρδιάς να σαμποτάρει,
Κατάρα θεϊκή και πεπρωμένο της
Ασύδοτη να είναι αυτή γουστάρει.

Πολύ όμορφη δημιουργία !!! Μπράβο Σωτήρη !!! ,,,

::1255.:: ,,, ::1255.:: ,,, ::382..:: ,,,

///
ΛΥΔΙΑ_Θ
25-04-2021 @ 18:05
Δυνατή δημιουργία !!! ::theos.::
Νικηφόρος Ουρανός 38
25-04-2021 @ 19:05
Θυμώνει και πεισμώνει και θρηνεί
Τη μαύρη της τη μοίρα καταριέται,
Σαν έρμαιο στον άνεμο κλωνί
Στο μάτι το κυκλώνα να χτυπιέται.

Ποιητική δημιουργία, που ζητάς να τη
διαβάζεις ξανά και ξανά!
Στο σύνολό της: ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ!
Άρτια δομημένη! Απόλυτος σεβασμός
στο μέτρο και στη ρίμα, όπως ακριβώς
πράττω κι εγώ!
Με συγκλόνισε! Με μάγεψε! Με συνεπήρε!
Τ θερμά μου συγχαρητήρια!

Καλό απόβραδο, Σωτήρη!


Μπόσινας Νίκος
25-04-2021 @ 19:06
Πάρα πολύ ωραίο!
ASTRITISOT
25-04-2021 @ 19:54
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας να το διαβάσετε, μα πάνω απ'όλα για τα καλά σας λόγια. Να είστε όλοι καλά. ❤️
Ουτοπία
25-04-2021 @ 21:34
Σπαράζει δίχως χάδια,θαλπωρή
Δε φθείρεται όμως,άφθαρτη λογιέται
Παραπονιέται σαν παιδί η καψερή
Που βρέθηκε γυμνή και τυρρανιέται.
::theos.::
Ελεύθερη πετά,σα μεθυσμένη
Σα μέλισσα,στα άνθη ζουζουνίζει
Ξεχνά τη φυλακή που'ναι κλεισμένη,
Ανέμελη τον ήλιο ατενίζει.

Ψυχή φυλακισμένη, πένα εκπληκτική. ::1255.::
heardline
25-04-2021 @ 21:35
::up.:: ::up.:: ::up.::
ακριτας
25-04-2021 @ 22:46
::theos.:: ::rock.:: ::theos.::
Kiriaki mat
25-04-2021 @ 23:20
::up.::
aridaios
26-04-2021 @ 03:02
Παραπονιέται σαν παιδί η καψερή
Που βρέθηκε γυμνή και τυρρανιέται. ::hug.::
Ζωή Α.
26-04-2021 @ 21:25
Μα κάπου,κάπου ηρεμεί κι αγαλλιάζει
Σαν απο θαύμα,από χέρι θεϊκό.....
!!!!!! ::theos.:: Εκστατικό!!!!! ::theos.::
inokrini
27-04-2021 @ 19:25
Μα κάπου,κάπου ηρεμεί κι αγαλλιάζει
Σαν απο θαύμα,από χέρι θεϊκό
Και τότε των αγγέλων πάλι μοιάζει
Εκλύει φως, φορεί χαμόγελο γλυκό. ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο