| |
Ο Έρωτας
και το ποθούμενό του σώμα,
ο Πρωτόγονος του Φωτός,
παραέχει ενηλικιωθεί.
Στον ορίζοντα των χειλιών του
γκρεμοί θλίψης χάσκουν
στα μάτια καθώς καθρεφτίζονται
του σκιώδους αποτυπώματος
απέραντων κοιλάδων μοναξιάς.
Ο τελευταίος Πεπτωκώς Άγγελος,
ο ενανθρωπήσας πολλές φορές θεός,
ξεγυμνωμένος από τα φτερά,
μετρά, όσα στα χέρια του κρατά
κι αφήνει σκόρπια στον αέρα.
“Πότε πέθανα;
Πότε γεννήθηκα;
Έτσι όπως είμαι,
έτσι όπως ήμουν,
πότε έγινα;
πότε γίνομαι... όπως θα γίνω; “
Μεταξένιος ψίθυρος
κυματοειδούς ταλάντωσης
που σπάει τον πάγο,
βραχοθραύστης,
τα λόγια που ψελλίζει
στη νηνεμία του χάους.
Τα μαλλιά του,
αντιφεγγίσματα μορφών,
αραιώνουν και πέφτουν σαν αυλαίες
πυρωμένου δάσους.
“Η πτώση,
πάντοτε η πτώση θα φταίει
για το όποιο μας καταστρατήγημα.”
μονολογεί
με κρεμασμένη την χορδή του τόξου
στα δάχτυλα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
