| |
και όπως τρέχαμε σαν παιδιά
και όπως τρέχαμε μέσα στη γειτονία
μακριά απ τον κόσμο τον κακό
μακριά από εσένα δεν μπορώ
φεύγουν τα χρόνια κι όμως θυμάμαι
φεύγουν τα χρόνια και πίσω δε γυρνάνε
δεν είμαστε πλέον παιδιά
δεν τρέχουμε στη γειτονία
φεύγουν οι ώρες και τα λεπτά
κι εμείς δεν είμαστε πλέον παιδιά
χαμένοι μέσα στους αιώνες
τα δάκρυα ένα σωρό σταγόνες
κάπου το χάσαμε το νόημα
κάπου ξεχάσαμε πως είναι ν αγαπά
σ αυτό τον κόσμο τον κακό
ξέχασα πως να αγαπώ
και όπως τρέχαμε σαν παιδιά
δεν θα τρέξουμε ποτέ ξανά
κάποτε τρέχαμε στη καταιγίδα
είμαστε παιδιά χωρίς ελπίδα
κλείνω τα ματιά να μη το δω
να μη βλέπω το κόσμο αυτό
που είναι μέσα στην ασχημία
φοβάμαι μη μοιάζω μ εκείνα
φεύγουν οι ώρες και τα λεπτά
κι εμείς δεν είμαστε πλέον παιδιά
μου μάθανε να αγαπάω
με τη καρδία μου να γελάω
πρέπει να βρούμε το νόημα
να θυμηθούμε πως ήμασταν παιδιά
μες στη χαρά κ στην αλήθεια
μου λείπει τόσο αυτή η συνήθεια
Σ.Μ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
