| |
Εγώ μιλώ με τα πουλιά
σπίτι, έχω την φωλιά τους
κι` όταν μου λείπει η αγκαλιά
μεθώ με τη λαλιά τους.
Εγώ μιλώ με τη βροχή
σαν ρθεί να σουρουπώσει
στριφογυρίζω μοναχή
κι` ας όλα τα` χω δώσει.
Μιλώ και με τα κύματα
με τη βάρκα του ψαρά
τους φάρους κει στα μνήματα
έχω δικά μου δυο φτερά.
Εγώ μιλώ τα δειλινά
πριν βγεί ο Αποσπερίτης,
μιλώ με τα ψηλά βουνά,
με τις εικόνες λήθης.
Αφήστε με, όπου θέλω να μιλώ
να με ακούει ο κανένας
τις μουσικές μου ν` αγαπώ
και τα χαρτιά, της πένας.
Εγώ μιλώ με τα μελάνια
κι` αφήνω αχνάρια, εδώ και εκεί
μ` αρέσουνε στη γη τ` αλάνια
και λιόλουστη μια Κυριακή.
Μιλώ στο φως, στο πουθενά
στης Καππαδοκίας σκήτη
κι` αν νιώσω μέσα μου κενά
μιλώ σ` ένα σπουργίτι
Στο πεύκο πάνω ένα δειλινό
μια εξομολόγηση θα κάνω.
Δεν έγραψα---Το μεγάλο Ερωτικό---
έτσι ασήμαντη, θα πεθάνω.
Αδαμοπούλου Γεωργία
26-7-2021.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
