| |
Βουβή σπαρακτική κραυγή
ακούστηκε “πεθαίνεις”
από την κατακαμένη γη
στα πέρατα της οικουμένης
Το δάκρυ στέγνωσε νωρίς
στην άκρη των ματιών μας
μα μήπως δίχως σου μπορείς
στ’ όνειρο των παιδιών μας
απόψε σκοτείνιασε θαρείς
βλέπω κατάματα τον ήλιο
να αναπνεύσεις δεν μπορείς
στο πέρασμα τ’ ανήλιο
μαύρη σου πήρα φορεσιά
με κάρβουνα στολίδια
φούντα πεσμένη στην πρασιά
παρέα σε καπνισμένα κεραμύδια
πιο πέρα κείται ο κυρ’ ασβός
κέρατα προβάλουν παραπέρα
στα πόδια μου ψημένος ο λαγός
και που να ξημερώσει η μέρα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
