| |
Τις ημέρες εκείνες
γίναν οι σκέψεις βουνά
για αυτά που δεν είπες.
Και γυρίζει, γυρίζει το μυαλό
στης εντιμότητας το βλέμμα
στο ανάλαφρο σου μαξιλάρι
χρόνους πολλούς
χιλιάδες βράδια,
βάτα και κολιτσίδες
στο περιβόλι της χαράς
μελαγχολίας οι ελπίδες.
Γίναν οι σκέψεις βουνά
και τα στουρνάρια θρησκεία
για εκείνα που δεν είπες
στη χωματένια σου τη σκάλα
στ` άσπρα σου περιστέρια
στο καντάρι του κυρ Γιάννη
τις αγκινάρες της αυλής
και το σταυρό της μάνας
στα δέκα μας τα γίδια
στον ήχο της καμπάνας.
Τις ημέρες εκείνες
σαν μίλαγαν άλλοι πολλοί
κι` έγραψες στα χαρτιά,
για του λαού τα δίκια.
Σου κύλαγε ένα δάκρυ
πικρό, λυτρωτικό,
βάτα και κολιτσίδες,
στο περιβόλι του θεού
γινήκαν τα λόγια ασπίδες
και κρίνα του γιαλού.
Έφτιαξες κάμπους και βουνά
για λεύτερα τα γίδια
και της ψυχής τα ωσαννά
φόρεσες δαχτυλίδια.
Τις ημέρες εκείνες
που μίκραιναν οι δρόμοι
έψαξες στη πέτρα φως
και στη σπηλιά τα δίκια.
Στο τοίχο με τις ζωγραφιές
με το Κολοκοτρώνη,
αλήθειες διάλεξες να λες.
Έγραψες στα χαρτιά
κάτι να σε ψηλώνει.
Αδαμοπούλου Γεωργία
30-8-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
