| |
Στις λεωφόρους τριγυρνώ
μακριά χωρίς εσένα
νοιώθω πρόσφυγας στα ξένα
κι ώρες δύσκολες περνώ.
Δεν έχω που να στηριχτώ,
ποιον ώμο ν’ ακουμπήσω
κι αν μ’ απαρνηθείς θα σβήσω
στο σκοτάδι το πηχτό.
Για μένα είσαι Κυριακή,
μιαν οπτασία μαγική
σαν ήχος λύρας αντηχείς
στα κατακάθια της ψυχής.
Όσες φορές να σε σκεφτώ
καμίνι γίνεσαι καυτό
σκορπάς τις στάχτες μου παντού
με χίλια ξόρκια και βουντού.
Στην άσφαλτο οι οδηγοί
πατούν γερά το γκάζι
μού’ φυγες κι αργοσταλάζει
κάθε δάκρυ μου στη γη.
Στη σκέψη μου παραστρατούν
πολλές σου αναμνήσεις
κι αν κοντά μου δεν γυρίσεις
θά’ μαι άθλιο καρτούν.
Για μένα είσαι Κυριακή,
μιαν οπτασία μαγική
σαν ήχος λύρας αντηχείς
στα κατακάθια της ψυχής.
Όσες φορές να σε σκεφτώ
καμίνι γίνεσαι καυτό
σκορπάς τις στάχτες μου παντού
με χίλια ξόρκια και βουντού.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
