| |
Σε ένα παγερό παγκάκι
κάθισα εχθές το βράδυ
Και σκεφτόμουνα εσένα
κι όλα αυτά τα περασμένα
Ήσουν κάποτε οδηγός μου
ο φύλακας ο άγγελος μου
Ήσουν τα πάντα η ψυχή μου
μα τώρα έμεινε η ανάμνηση σου
Κάθε φορά που άκουγα
την ιερή φωνή σου
Έσβηνα χανόμουνα
και πέταγα μαζί σου
Τ αφήναμε όλα πίσω μας
Προβλήματα και θλίψη
Φεύγαμε και γινόμασταν
Ένα μ όλη την φύση
Είχαμε φτιάξει εμείς οι διό
Ένα κόσμο δικό μας
Που δεν υπήρχαν σύνορα
Αυτό ήταν το Όνειρο μας
Κάθε βράδυ χανόμασταν
Στου κόσμου μας την πύλη
Και την αυγή επιστρέφαμε
εκεί που είχαμε μείνει
Και ξαφνικά κατάλαβα
Πόσο πολύ μου λείπεις
Πόσο πολύ σ αγάπησα
Πριν φύγεις και μ αφήσεις
Τα βήματα με φέρανε
μπροστά στο σπιτικό σου
σε είδα που αγνάντευες
απ το παράθυρό σου
έτρεξα και κρύφτηκα
μην τύχει και γυρίσεις
πήρα τον δρόμο και έφυγα
χαμένη μες την θλίψη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
