| |
Τους όρκους καταπάτησες μ’ αναίτια φυγή
κι από με ξεστράτισες και μού’ γινες πληγή
κοντά σου δεν με κράτησες στην κολασμένη γη
και μόνο με παράτησες, στο δάκρυ έχω πνιγεί.
Απότομα μου μίλησες σαν μού’ πες έχε γεια
και τ’ άχτι σου ξεχείλισες που μου είναι πυρκαγιά.
Χάθηκε το καλοκαίρι που μου γέμιζες το χέρι
λουλουδένιες ευωδιές
ύπουλα μ’ ένα μαχαίρι τώρα μού’ στησες καρτέρι
μαύρες να περνώ βραδιές.
Μου σκοτείνιασες αστέρι κι άρπαξες καθώς ασκέρι
της ψυχής μου τις σοδειές.
Μαζί μου δεν νταγιάντησες και μού’ φυγες εσύ
τη σχέση μας κατάντησες παντέρημο νησί
τα όνειρά μου τά’ ντυσες με πίκρα περισσή
χολής βροχή με ράντισες αντί έρωτα κρασί.
Απότομα μου μίλησες σαν μού’ πες έχε γεια
και τ’ άχτι σου ξεχείλισες που μου είναι πυρκαγιά.
Χάθηκε το καλοκαίρι που μου γέμιζες το χέρι
λουλουδένιες ευωδιές
ύπουλα μ’ ένα μαχαίρι τώρα μού’ στησες καρτέρι
μαύρες να περνώ βραδιές.
Μου σκοτείνιασες αστέρι κι άρπαξες καθώς ασκέρι
της ψυχής μου τις σοδειές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
