| |
Αντίδωρο δάκρυ
Αγκάλιασα την θλίψη μου
και ζώνω τον πόνο, τον φθόνο,
αρκεί στις επάλξεις μου να ‘μαι
αντίπαλος στην ρήξη μου...
που, μόνο τον χρόνο
φοβάμαι.
Και ‘ζήλωσα το φταίξιμο
σαν άκρη, στα μάκρη και ξάκρι
ποινή της οργής μου και πράξη,
κι αντίδωρο στο "παίξιμο"
αφήνω το δάκρυ
να στάξει.
Προσπάθησα το τέλος μου
σα φόρο και δώρο ‘μοβόρο
στα κρίματα έλεος νά 'βρω,
μ’ αντίκρισα το έλος μου
Εωσφόρο μου χώρο
και λάβρο.
Γυρεύω εξιλέωση
αντάμα με δράμα και κλάμα
μ’ αργά η απόφαση 'πάρθει,
κι απούσα η_αποθέωση.. ..
Το θάμα με τάμα
δε θα ‘ρθει...
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
