| |
Ήταν χάραμα πικρό, που 'φυγες για το βουνό
και την καρδιά μου μάτωσες
με το στόμα γελαστό, είπες «μάνα θα σε δω»,
μα δεν μ’ αντάμωσες…
Τώρα, μέσ’ στη βροχή, έμεινε μία προσευχή
να σ’ έχουνε καλά εκεί, οι ουρανοί
Η μορφή σου φωτεινή, με ορμή νεανική
το όπλο άδραξες
Μάη κάποια Κυριακή, ψυχή μου έγινες πουλί
ψηλά και πέταξες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
