| |
Του Νοτιά σηκώματα φέραν τα μαλλιά σου
μέθυσμα στη σκέψη μου πριν το θέρος μπει,
ήλθα με το Ζέφυρο να βρω την αγκαλιά σου
και την ξαναχάνω με Γαρμπή.
Το φιλί σου έπαιζε με την προσμονή μου
όπως η βροχούλα με την ξερή τη γη,
Σοροκάδα ήταν και πήρε την ψυχή μου
του πάθους σου η πρώτη η στιγμή.
Του Νοτιά σηκώματα φέραν τα μαλλιά σου
στα χείλη μου θωπεία Απριλιού πρωί,
γέλασες και έγινε η ζεστή μιλιά σου
ήχος ερωτεύσιμος στ’ αυτί.
Κι ύστερα σαν ήλιου άπλωμα τα χέρια σου
απαλά τα σήκωσες, μ’ έναν δισταγμό,
σαν κολιέ φτιαγμένο με χίλια καλοκαίρια σου
γύρω μου τυλίγεις στο λαιμό.
Αγάπη είσαι του Νοτιά
και την πνοή του κάνεις
του έρωτα παιχνίδισμα
και κάλεσμα για χάδι,
όνειρο σ’ έχω στη νυχτιά
και αγκαλιά σαν φτάνεις
με του κορμιού το λύγισμα
ένα δροσάτο βράδυ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
