| |
Αγάπη μου, το γράμμα αυτό στο έγραψα
στις δώδεκα, που άλλαζε ο χρόνος
πως θα γυρίσεις πάντοτε περίμενα
ήλιος μου ήσουν φωτεινός και ζωογόνος
Πως είχα το δικό μου ήλιο, πίστευα
κι ο κόσμος όλος, κάποιον άλλον για δικό του
με το Θεό μιλούσα, όταν μ' αγκάλιαζες
και το φιλί σου, άρωμα, του έρωτα του πρώτου
Aγάπη μου κι αυτό το γράμμα κλείδωσα
μαζί με τ' άλλα στης καρδιάς μου, το συρτάρι
που κρύβω κι όσα ''Σ' αγαπώ'' δεν σου 'δωσα
κι ο χρόνος τον καημό δεν κοντρολάρει
Περνούν τα χρόνια, μήνες, μέρες, τα λεπτά
μα δεν λιγόστεψε στιγμή το πρόσωπό σου
δεν ξέχασε η καρδιά, δεν στέρεψε ο νους
δεν ξεπεζεύουν οι καημοί, σαν τον δικό σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
