| |
Μες στο σκοτάδι με το κρύο αεράκι
Και την ζεστή μυρωδιά των αναμένων κεριών,
Κάθεται κουλουριασμένη σε μια γωνία.
Η όραση της θαμπώνει σιγά σιγά τον κόσμο γύρω της
Προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξεφύγει.
Όμως η παγωμένη νύχτα έξω, της φωνάζει:
«Δεν είναι εδώ ο παράδεισος,βρέσκεσαι αλλού.»
Και οι φωνές μες στο μυαλό της ζωντανεύουν
Γεμίζοντας την σιωπή.
Καθώς της ψιθυρίζουν σιγά:
«καλώς όρισες στον κόσμο χωρίς επιστροφή.
Έλα να χορέψουμε τον χορό της έκστασης.
Έλα να χορέψουμε να ξεχάσεις.»
Το μυαλό της πια είναι τρελαμένο
Με τα φαντάσματα να την πνίγουν
Και να την μεθάνε με γλυκό κρασί.
Και μεσα απο τον καθρέπτη, μια άλλη μορφή,
Μια μορφή σκοτεινή προσπαθεί να βγεί
Για να την αγκαλιάσει.
Και απο κάπου μακρυά ακούγεται μια φωνή
Να της ψιθυρίζει μες στο αυτί:
«Ησύχασε, μην προσπαθείς να αντισταθείς,
Ξέρεις πως δεν μπορείς.
Έλα να χορέψουμε τον χορό της σιωπής.
Έλα να χορέψουμε να ξεχαστείς.»
Σηκώθηκε σιγά, κοιτάζοντας στο πουθενά
Και είπε με λόγια σιωπηλά:
«Είμαστε φυλακισμενοι μες στην ίδια μας την ψυχή,
Υπάρχει τρόπος διαφυγής;»
Την απάντηση την ήξερε ήδη.
Έτσι τον χορό άρχισε
Και μεσα στην σιωπή χάθηκε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
