| |
«Μικρό φτερωτό αγγελάκι, που πας;
Για που το έβαλες και πετάς γρήγορα με τα βέλη-
Τα βέλη του έρωτα στην πλάτη σου;»
Ρώτησα το αγγελακι καθώς περνούσε απ’το παραθύρι μου.
«Ετοιμάζομαι,» μου είπε «άνοιξη ήρθε και μαζί και η αγάπη.
Γι’αυτο θα πετάξω και θα γεμίσω τον κόσμο με αυτή.
Σε αυτά που την περιμένουν και σε αυτά που την χρειάζονται»
Μου είπε και στάθηκε κοντά μου.
«Τότε πριν φύγεις για τον σκοπό σου,
Ρίξε το πρώτο βέλος σου σ’εμένα που το χρειάζομαι πολύ.»
Του είπα, «Θέλω να αγαπήσω , άγγελε μου.
Δεν την θέλω άλλο την μοναξιά.
Δώσε μου αυτό το όμορφο συναίσθημα.
Θέλω να το νιώσω, να μου δώσει δύναμη να συνεχίσω.»
Έτσι, το αγγελάκι έριξε το βέλος του σε μένα.
Μα φεύγοντας μου είπε:
«Τώρα μπορείς να συνεχήσεις τη ζωή σου με αγάπη,
Μα να ξέρετε πως εσείς οι θνητοί δεν χρειάζεσται εμένα για να αγαπήσετε.
Τηα αγάπη τηε έχετε μέσα σας απο πάντα.
Απλά εσείς την έχετε ξεχάσει, την κρατάτε φυλακισμένη.
Δεν της δίνετε την ευκαιρία να σας αλλάξει την ζωή.
Μόνο αφήνετε την αδιαφορία και το μίσος να σας κυριέυει.»
Αυτά τα λόγια μου είπε φεύγοντας.
Κι έμεινα στο παραθύρι μου να σκέφτομαι τα λόγια του και συμφώνησα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
