| |
Θυμάμαι σαν κι απόψε σε είχα πρωτοδει,
θυμάμαι όλα τ' αστέρια τρεμόσβηναν με χάρη,
και ήταν σαν κι απόψε κρυμμένο το φεγγάρι,
τα μάτια είχε κλείσει πριν έρθει η αυγή.
Θυμάμαι πως φορούσες ολόλευκο φουστάνι,
και μέσα στης ψυχής μου την τόση καταχνιά,
ξεπρόβαλες μπροστά μου σαν του όνειρου θεά,
οδήγησες τη σκέψη σε απάνεμο λιμάνι.
Θυμάμαι σαν κι απόψε δυο μάτια φωτεινά,
με χίλιες υποσχέσεις και όνειρα κρυμμένα,
στη λάμψη σου φαντάζαν τα αστέρια σκοτεινά...
ήτανε τα μαλλιά σου στους ώμους σου ριγμένα,
μου έδειξες το δρόμο για την αστροφεγγιά!
Απόψε ναι, θυμάμαι και ζω στα περασμένα!
+++
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
(Από τα Εφηβικά μου πονήματα)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
