| |
Πολεμος παντου. Απο τον πρωτο ανθρωπο. Η ζουγκλα και η κολαση ειναι ανθρωποι. Κι οπου δεν γινεται πολεμος, πολεμος γινεται. Πολεμος για τα προσωπικα συμφεροντα, για την ελευθερια της διαστρεβλωσης, πολεμος για την ιδιοτελεια, για την υποκειμενικοτητα, για το μουδιασμα για την φιμωση, πολεμος για αληθεια σαν κι αυτες ως κοινη λογικη. Πολεμος για την συνθλιψη την παραμορφωση την ληθη των αυτονοητων και το ξεφουρνισμα τους. Πολεμος για την ειρηνη με την βαρβαροτητα με την κουφοτητα με την εξαθλιωση, που βομβαρδιζουν την γη. Πολεμο στην τρελα που γυριζει αμετοχη και γυμνη. Πολεμος για να μην γινεις σαν κι αυτη. Πε μου τι κανεις να σου πω τι εισαι, απο τα ενδιαφεροντα σου, απο το πως αναπνεεις και μιλας, απο το πως υποσχεσαι και σωπαινεις, απο το αν φευγεις απο τις πληγες και τα λαθη σου, μονο για να φευγεις. Μακρια απο οσους σε διαβαζουν. Σε ξερεις ομως, εσυ. Βαραινεις και γελας, γελας και βαραινεις, κι οταν κλαις αποφευγεις να τιναζεσαι. Εχεις στομα να λες, αυτος ειμαι και σε οποιον αρεσω. Σωστα, μα ποιον καθρεφτη κοιτας; Ποιον κανεις Θεο και ποιον λες σπιτι σου; Αυτον που σε χειριζεται και κανει την παπια. Ο πολεμος που τρωει την ζωη και την γη ομως, ειναι παρανοια, Και εσυ θα πεθαινες, στο θεατρο του παραλογου, για την ομαδα και το κομμα. Κι ενω γελας και λες, ολα ειναι ενα ψεμα, ολοι θα πεθανουμε καποτε. Λοιπον φτασαμε αρκετα την καταντια; Ή οχι ακομη; Η ισοπεδωση εχει πολλα προσωπα, μα με οποιον τροπο και να ισοπεδωνει κοιτωντας εναν χαρτη, παντου μοιραζει αυταπατες εις γνωση ολων. Τρως αυταπατες και δανειζεσαι αυταπατες, μεχρι που δανειζεσαι απο την τραπεζα, λες ''να μπουμε και μεις σε μια σειρα'' κι ενω ξερεις, θα σου πιει το αιμα και θα πιει και των παιδιων σου. Αυτο δεν ειναι βολεμα δεν ειναι ζωη, αυτο ειναι ισοβια καταδικη, να ταιζεις τον πολεμο και να λες ''αυτο ειναι δεν αλλαζει''...κι ετσι χανεις εδαφος ολοενα εδαφος και τα μουτρα σου δεν ριχνεις, μονο σαν ειναι μεσα σου να μπεις μεσα σου. Ε, Σαφως και εχουμε Πολεμο. Μεταξυ μας δεν γινεται να ειμαστε ξενοι, μεταξυ μας δεν γινεται να μην μιλαμε, χυμα και στα σταρατα, μεταξυ μας δεν γινεται να μην μιλαν τα Ματια. Μεταξυ μας δεν γινεται να κρυβομαστε και να μην χτυπιομαστε, μα στηθος με στηθος , παραυτα να αγκαλιαζομαστε. Μεταξυ μας ο πολεμος ο καθε πολεμος, ειναι δικη μας γεννα. Μεταξυ μας τετοιες αιματηρες συλληψεις ειναι για να αποσωνουν, να ριχνονται για πνιγμενες να ξεβραζονται. Μεταξυ μας. Και δεν επαρκουν οι λεξεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
