| |
Το τρένο της αγάπης
Έχασες το τρένο
για ένα ταξίδι προς το φως.
Φεύγω, δε σε περιμένω,
δεν εκτίμησες ούτε το γιατί ούτε το πως.
Φεύγω σαν αστέρι
καθώς πέφτει στη γη
και σαν τη σελήνη σβήνω
για μια νύχτα το σκοτάδι ν' απλωθεί.
Κρατώ μονάχα
τη καρδιά και τ' όνειρο μου
αυτά έτσι κι αλλιώς τα είχα
από πριν στο σακίδιο μου.
Φεύγω με μια πίκρα
που σκόρπισε εντός μου,
ποτήρι που δεν ήπια
ξεχείλισε ο καημός μου.
Έχασα τη χαρά μου
χλωμές οι ακτίνες πια,
μα ακόμα κι όσους χάνουν
η τύχη τους γελά.
Μπαίνω στο τρένο, φεύγω
και σ' αποχαιρετώ
που ξέρεις ίσως να βρεθούμε
σε κάποιο άλλο σταθμό.
Μπροστά μόνο κοιτάω
στο αύριο γελώ
το χθες δεν το ξεχνάω
και όσα αγαπώ.
Ν' ακούσεις την καρδιά σου
η μόνη μου ευχή
που δώρο στην αφήνω
να σε παρηγορεί.
Κι αν κάτι έχω μάθει
με πόνο στη ζωή
αυτό είναι πως το δάκρυ
με γέλιο πάει μαζί.
Θα κλαίω ή θα γελάω
ποιος ξέρει αν σε σκεφτώ
ψυχή δε σταματάω
το φως ν' αναζητώ.
Σ' ένα ταξίδι προς το φως
με φόρα ξεκινάω
Μόνο ο Θεός Γνωρίζει πως
με δύναμη βαστάω.
Ας είναι ο δρόμος ανοικτός
αλήθειες να μετράω.
Άνθρωπος να γενώ σωστός
κι ανθρώπους σωστά να εκτιμάω.
Αφιερωμένο στον Χρήστο
με αγάπη από την Κατερίνα Δ.Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
