| |
Δε με αλλάζει ο καιρός, δε με κουνάν τα χρόνια,
τα πάντα τα ‘μαθα μικρός, τα ίδια ξέρω ακόμα,
Δε κάνω λάθη πουθενά γεννήθηκα να κρίνω,
να παίρνω πάντα πιο πολλά, απ’ όσα πίσω δίνω…
Το όνομα μου Παντελής και καταστηματάρχης,
είμαι αστός νομοταγής μιας κοινωνίας σκάρτης,
δε με κουνάν τα σκάνδαλα αυτά τα ‘φάγαν άλλοι,
που τους ψηφίζω εγώ ξανά μ’ αγύριστο κεφάλι…
Έχω γυναίκα και παιδιά, σπίτι στην επαρχία,
έκανα με το μόχθο μου μία περιουσία,
που μου την τρώει ο βασιλιάς με φόρους κάθε μήνα,
πιο ακριβή κι απ’ το χρυσό, το λίτρο η βενζίνα…
Μα τ΄ όνομά μου σεβαστό, καθένας το γνωρίζει,
με λεν’ άνθρωπο απλό, σωστό και νοικοκύρη,
μόνο που δεν κατάλαβαν, είμαι δυστυχισμένος,
που μέσα σ’ ένα σύστημα είμαι εγκλωβισμένος…
Δεν έχω χρόνο για να ζω, πρωτίστως πριν γεράσω,
δεν έχω χώρο να σκεφτώ, τη γνώμη μου να εκφράσω,
δεν έχω ενέργεια ψυχική, τον κόσμο να γνωρίσω,
κι αν δεν μπορώ εγώ να ζω, τότε γιατί να ζήσω;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
