| |
Παλιο καραβι
Παλιο καραβι σκουριασμενο,
στην ακρη του μωλου εισαι δεμενο..
Στην προκυμαια περιδιαβαινω
και να σε βλεπω δεν χορταινω...
Οτι γεννιεται, θα πεθανει
κι οτι ανθιζει θα μαραθει...
Οτι μεγαλωνει, μικραινει
κι οτι ανεβαινει, κατεβαινει...
Παλιο καραβι με αναμνησεις,
της ζωης μου τις πιο γλυκες,
παλιο καραβι, μην μου θυμησεις,
αν περασα κακες στιγμες...
Σε εσενα καραβι, τα ονειρα μου,
ειχα καποτε φορτωμενα
και μια ελπιδα στην καρδια μου,
που χαθηκε καπου στα ξενα...
Οτι γεννιεται, θα πεθανει
κι οτι ανθιζει, θα μαραθει...
Οτι μεγαλωνει, μικραινει
κι οτι ανεβαινει, καταβαινει...
Η ζωη ομως, κυκλο κανει
και καποτε το τελος φτανει...
Ετσι κι εσενα σκουριασμενο,
στον μωλο σ΄εχουνε δεμενο...
Παλιο καραβι με αναμνησεις
που ειναι τοσο μακρινες...
Αν σε ρωτησουν, μην απαντησεις
γιατι εισαι γεματο απο σκουριες...
Η ζωη ομως, κυκλο κανει,
και καποτε το τελος φτανει...
Γι΄αυτο κι εσυ εισαι δεμενο,
ανημπορο και σκουριασμενο...
Οτι γεννιεται, θα πεθανει
κι οτι ανθιζει, θα μαραθει,
ο-τι-με-γα-λω-νει-μι-κραι-νει-
κι-ο-τι-α-νε-βαι-νει-κα-τε-βαι-νει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
