| |
| | Ως την επόμενη φορά |  | | |
Ποτέ μην υποτιμάς
την καρδιά,
δεν νιώθει μόνον,
υπαγορεύει κι όλας.
Αλλίως πως να εξηγήσεις
το μονοπάτι που
έχω πάρει,
και που έχεις πάρει και εσύ,
την κοινή μας πορεία μες απ'αυτό το πέρασμα;
Δρόμοι βουβοί,
κοιμητήρια ονείρων,
που απεγνωσμένα πασχίζουν
να χαράξουν τα ίχνη τους,
οι περαστικές στιγμές των ανθρώπων
που εντός τους διάβηκαν.
Μονοπάτια της μνήμης,
απόρθητα στης ιστορίας τους ανέμους,
σιωπηλοί μάρτυρες της ανθρώπινης μοίρας,
εξομολογητήρια στης ψυχής
τα ανίατα πάθη.
Πάντα έρχεσαι ξανά,
ψιθυριστά
εκτυφλωτικά,
σαν το λαμπύρισμα του ήλιου
πάνω στην θάλασσα.
Μόλις νιώθω ελεύθερη
η σελήνη ζωγραφίζει την μορφή σου στο περβάζι.
Κάθε που σε ξεχνώ,
τα μάτια σου στοιχειώνουν της καρδιάς
μου τους παλμούς.
κι εγώ παραμένω την δικαίωση
του έρωτα μάταια να προσδοκώ.
Αντίο λοιπόν,
ως την επόμενη φορά που θα'ρθεις,
ώσπου να μην σε βλέπω πια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Is all that we see or seem but a dream within a dream....? | | | |
|
malkon64
02-07-2022 @ 00:20 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | tabasco0
02-07-2022 @ 00:28 | "εξομολογητήρια στης ψυχής
τα ανίατα πάθη."
γιατι ομως;Ποιος κρινει και κατακρινει;
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | koyloykakoselias
02-07-2022 @ 10:42 | ::up.:: ::up.:: ::rock.:: Καλημερα Ευη. | | τυχαίος περαστικός
02-07-2022 @ 10:52 | Ποτέ μην υποτιμάς
την καρδιά,
δεν νιώθει μόνον,
υπαγορεύει κι όλας.
Μόλις νιώθω ελεύθερη
η σελήνη ζωγραφίζει την μορφή σου στο περβάζι.
Κάθε που σε ξεχνώ,
τα μάτια σου στοιχειώνουν της καρδιάς
μου τους παλμούς.
Έχεις αποτυπώσει ακριβώς κατά τη γνώμη μου την ψυχοσύνθεση του ερωτευμένου ανθρώπου.
Και αυτό το ποίημά σου θα μπει στα αγαπημένα μου.
Μου αρέσει ο τρόπος γραφής σου πάρα πολύ, επιλέγεις τις κατάλληλες λέξεις και τις τοποθετείς πολύ προσεκτικά μέσα στο ποίημα.
Και το κλείσιμο του ποιήματος μου άρεσε πάρα πολύ.
Συγχαρητήρια. | | Μπόσινας Νίκος
02-07-2022 @ 10:54 | Πολύ ωραίο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
