| |
Αγκάθι είσαι στη ψυχή, βαθιά την αγκυλώνει
με πόνο μια διαδρομή, δρόμος που με ματώνει.
Τα πόδια μου τα μάτωσα και η ψυχή μου κλαίει
καρδιά κι` αν την αρμάτωσα, παρακαλεί και λέει.
Μη μ` αγκυλώνεις ουρανέ, δως μου λίγη αγάπη
αχ! εαυτού μου στεναγμέ, ζωή μέσα στα πάθη.
Δρόμο μ` αγκάθια τα πατώ, αναπνοή δεν βγαίνει
μοίρα μου πως να αντισταθώ, ζωή μου, την επαίρνει.
Ο έρωτας ο θηρευτής, που τη καρδιά πληγώνει
αγάπης ο ταξιδευτής κι` εγώ είμαι τώρα μόνη.
Δρόμο δεν έχει πια για με, σύνορα, όλα κλείσαν
αχ! μοναχέ μου εαυτέ, αγάπες ξεκινήσαν.
Για δρόμους άλλους μακρινούς, σε πολιτείες ξένες
αχ! έρωτες αλαργινούς, καρδιές ειν ματωμένες.
Μαζεύω τα κομμάτια μου, σκουπίζω ένα δάκρυ
δεν θα έρθει μάτια μου, ζωή μου που εχάθει.
Μέσα σε μαύρο ουρανό, θολό συννεφιασμένο
κανέναν πια δε καρτερώ, το νιώθω πως πεθαίνω.
7-7-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
