Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: 1 9 2 2
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129768 Τραγούδια, 269231 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 1 9 2 2
 Το τραγούδι 1922 γράφτηκε πριν αρκετά χρόνια με αφορμή το μνημείο των αλησμόνητων πατρίδων που τοποθετήθηκε στη γειτονιά μου και είναι αφιερωμένο σε κείνους τους τόπους που οι περισσότεροι από εμάς ποτέ μας δεν είδαμε αλλά και ποτέ μας δεν θα ξεχάσουμε...
 
1 9 2 2


Δε μπορούν να σβήσουν αυτές οι μνήμες.
Κόβονται τα πόδια μου απ’ τις κνήμες
κι είναι ένας πόνος που με λυγίζει αυτός του νόστου μου.

Είναι η χαμένη μου Ατλαντίδα.
Είναι η χαμένη μου η πατρίδα,
μέσα στο μυαλό μου, μες την καρδιά μου και μες το αίμα μου

R
Έπεσα στα γόνατα να φιλήσω
τ’ Άγιο το χώμα της πριν να κλείσω
τα δυό μου τα μάτια τα δακρυσμένα,
μέσα στους αιώνες μαστιγωμένα,
μέσα από τα χρόνια φθαρμένα,
μέσα απ’ το κρύο τους.



«1922»
Τρέμω απ’ το σύγκρυο των δακρύων
Μέσα απ’ το λυγμό, μ’ αναφιλητό βγαίνει το τραγούδι μου

Γίνεται στον ήλιο δροσοσταλίδα,
βγαίνει με το δάκρυ η νοσταλγία.
Πάντα διαδέχεται την ανάμνηση η ελπίδα.

R
Θλιβερό καμάρι μ’ αξιοπρέπεια.
Μοιρολόι στη Νέα Φιλαδέλφεια,
Μοιρολόι στη Νέα Ιωνία.
Μέσα από την άκρατη αγωνία,
σα κερί αιώνιο η ελπίδα, πάντα καίει...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
~ Εφυγα ~
20-09-2006 @ 17:18
Απόγονος προσφύγων κι εγώ.....
Εύγε γι' αυτό που έγραψες!!!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
psevdonymo
20-09-2006 @ 17:33
Ευχαριστώ ΤαΤιάΝα, όλοι ξέρουν,
δε νοιώθουν όλοι όμως...
ΑΙΟΛΟΣ
20-09-2006 @ 19:37
Χαμένες ελπίδες
Χαμένες ζωές
Από κατασιχαμένες εξουσίες…

Καλημέρα… ::smile.::
AATON
20-09-2006 @ 19:57
Σαν απόγονος Ελλήνων του Πόντου, δεν μπορώ παρά να σου πω κι εγώ ένα εύγε, και ένα ευχαριστώ που τιμάς άγιες μνήμες με το ωραιότατο ποίημά σου!
psevdonymo
21-09-2006 @ 01:32
Τάκη, Νίκο, Άγγελε, ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Την Καλημέρα μου
χρήστος
21-09-2006 @ 03:22
΄πολύ όμορφο... καλημέρα
justawoman
21-09-2006 @ 04:09
Συγκινητικός ο θρήνος σου ψευδώνυμε
Επέτρεψέ μου να το αφιερώσω στη μνήμη
των παππούδων μου και στην τεράστια νοσταλγία
τους για τις χαμένες πατρίδες.

Να είσαι καλά που μου τους θύμισες
j
MARGARITA
21-09-2006 @ 05:43
Ύμνος...υποκλίνομαι...ένα χρόνο μετά έφυγε από την Πόλη
ο παππούς και η γιαγια μου από τον φόβο των γεγονότων
μπράβο σου ::smile.::
agrampeli
21-09-2006 @ 08:09
R
Θλιβερό καμάρι μ’ αξιοπρέπεια.
Μοιρολόι στη Νέα Φιλαδέλφεια,
Μοιρολόι στη Νέα Ιωνία.
Μέσα από την άκρατη αγωνία,
σα κερί αιώνιο η ελπίδα, πάντα καίει...
πολύ με άγκιξε μπράβο ::smile.::
ΑΡΙΩΝ
25-09-2006 @ 02:23
Πολύ καλό
Χαμένες πατρίδες , χαμένες ελπίδες και όνειρα
Μ Π Ρ Α Β Ο
Φαληρέας
21-07-2007 @ 14:14
::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο