| |
Μέρα αποφράδα
Μιά μέρα καλοκαιρινή,
μιά όμορφη λιακάδα,
ήταν όταν κάναμε
την πρώτη μας...
την πρώτη μας βαρκάδα.
Αυτά τα χείλη σου τα δυό,
με στέλνουν έβδομο ουρανό,
μα κάποτε είναι πικρά
και μου πληγώνουν την καρδιά...
Μιά μέρα καλοκαιρινή,
πού ζέσταινε την Ελλάδα,
δεν ήταν μέρα τυχερή,
ήταν αποφρά...
ήταν αποφράδα.
Τι τό΄θελα πού σε γνώρισα,
τι την ήθελα την βόλτα,
τι σόι άνθρωπος ήσουνα,
ας ρωτού...
ας ρωτούσα πρώτα.
Αυτά τα χείλη σου τα δυό
με στέλνουν έβδομο ουρανό,
μα κάποτε είναι πικρά
και μού πληγώνουν την καρδιά...
Μού΄χει βγάλει την ψυχή,
κάθε παραξενιά σου,
μαρτύριο κάνει την ζωή
η άπονη...
η άπονη καρδιά σου.
Κι έτσι κυλάει η ζωή,
πότε ζέστη, πότε κρύο,
κατάντησε μαρτύριο
νά΄ναι και για...
νά΄ναι και για τους δύο.
Αυτά τα χείλη σου τα δυό,
με στέλνουν έβδομο ουρανό...
μα κάποτε ειναι πικρα
και μού πληγώνουν την καρδιά...
και-μού-πλη-γώ-νουν-την-καρ-διά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
