Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130977 Τραγούδια, 269505 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Καβάκια
 Καλό βράδυ σε όλες και σε όλους.
 
Εκεί, που μονοπάτι ξεκοφτά τελέβει,
εκεί, που διάβης είν' το ίδιο το δρομάκι,
κάποια μαυρόλεφκα γιγάντια ρηγαδέβει,
πλάι σε γάργαρο, δροσόβολο οργυάκι.

Ανάκορφη, πολλά ζαμάνια, ασκητέβει,
κι όλο βιγλίζει, σπίτια, κήπους και σοκάκια,
συνερισιά, η φύση της, δεν καρτερέβει,
το 'χουν αντέτι, να μονάζουν, τα καβάκια…

Είν' τα βραχιόνια της σ' άμμα συμμαζωμένα,
και δεν ξαμώνουν αχαλίνωτα τριγύρω.
Εκεί, πουλιά δεν τραγουδούν χαριτωμένα,
και βερβερίτσες πάνω τους δεν φέρνουν γύρο.

Ήσκιο δεν ρίχνει στο χρυσόχλωρο γρασίδι,
γητέβοντας περαστικούς να σταματήσουν,
ανάσα μια να πάρουν, ή τρελό παιχνίδι,
με ζωηράδα τους, παιδόπουλα να στήσουν…

Έρμο καβάκι, τα γειτονικά τα δέντρα,
πικρά θωρεί, που τα πουλάμια τ’ αγαπάνε.
Υφάντρες σε νερομυλίτσα, παραφέντρα
μιας γρανιτσιάς, που σπέλεκοι τραχιά χτυπάνε.

Κιτρινοπούλες σ' αρινούς κάνουν ζιαφέτι,
και τα σκαρθιά συχνάζουνε στα κυπαρίσσια,
στρουθιά απάνω στις βρυσσιές στήνουν ντοβλέτι,
κι οι κίσσες με καρυές έχουν αλισβερίσια…

Δόλιο καβάκι, δέντρο πλήσια ντελικάτο,
δεν έχει κλώνια που ν' αντέχουν, να προσφέρει
στους πίτσικες, που σκάλωμά τους κει φορτσάτο,
σ' ουράνια πιο σιμά θα μπόριε να τους φέρει…

Μήτ' έχουνε νταγιάντι για ανεμοκούνι...
Και για κρυφτούλι, το κορμόδεντρο δεν φτάνει...
Δίχως φωνές παιδιών, φτερολαλιών σιφούνι,
χωρίς μουσαφιριές, ζήση πως να γλυκάνει;

Καβάκι νεβρικό, τα κλώνια του λυγίζουν,
με την παραμικρή, τη σούφνα του αγέρα,
τα φύλλα, τα πριονιστά, τα τριάγκωνα θροῒζουν,
απ’ τη βαροθυμιά, που το κερνά η μέρα.

Και ψιθυρίζουν ταπεινά, παρακαλάνε,
παιδιά να 'ρθουν να στήσουν ξέφρενα παιχνίδια
πουλιά να τραγουδήσουν, σόλα με πλουμίδια,
μα κείνα τ' αγνοούνε και το προσπερνάνε.

Και χύνει με παράπονο, τα δάκρυα σιωπηρά
που σειρικό τ' αθατερό, του τάζει μοναξιά,
και για να την αντέξει, την ακαταδεξιά,
θα πρέπει σ' άλλα πλάι, να μπει σε μια σειρά...

Και να προσμένει κάρλακα, ως κει να φτάσει,
με φτέρι μάβρο του, τα κλώνια να μπολιάσει,
π' αγέρας θα το πάρει και θα το σωριάσει
στ' όργυάκι που με δάκρυα έχει πια χορτάσει...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
koyloykakoselias
03-10-2022 @ 19:24
::up.:: ::up.:: ::up.:: Καλησπερα Κωστα. Καλη εβδομαδα.
Κων/νος Ντζ
04-10-2022 @ 10:19
::up.:: ::up.:: ::up.::
-Ειρήνη-
04-10-2022 @ 17:09
"Η λεύκα και η μοναξιά" θα μπορούσε να είναι ένας εναλλακτικός τίτλος στην όμορφη και συνάμα θλιμμένη ιστορία σου... μοιάζει κάπως σαν ένα παραμύθι του Άντερσεν... το δέντρο που είναι εκ φύσεως διαφορετικό κι ωστόσο δέντρο σαν τα άλλα...
χωρίς λόγια
04-10-2022 @ 17:40

Διάβασα πως δεν μπορεί να αντέξει στις ρυπασμένες αστικές συνθήκες*….
Ας είναι, σημαντική η σημασία που του δώσατε , ωραίο



* https://www.antemisaris.gr/fyta/dendra/kavaki-populus-nigra-italica-_72419/

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο